bildirgec.org

(Olmayan sevgiliye atıf )

Uzun uykulardayım sensiz… Gözlerim tavanda yine. Yoksun… Sebepsiz uyku hallerinden kurtaramadım bedenimi, yokluğundan beri… Düşünüyorum da hiç uyanamayışım neden? Yokluğunun başlangıcından beri neden kapanmaz oldu gözlerim… Yatıyorum… Aslında biliyorum…

Yastığın yine yastığımın yanında, Senin tarafında açık yorganın ucu… Usulca gelip yatmak istersin diye… Belki yoruldum dersin, belki bir nefes alayım dersin, belki… Ne bileyim özlersin belki sende, benim kokunu özlediğim gibi…

Hatırlıyorum parfümünü… Yaseminleri taşıyorsun derdim hep sana… Yaseminleri çok sevdiğimi bilirdin ve bilerek her gelişinde teninde getirirdin onları bana… Ah yine gelsen, sessiz sedasız. Öpsem yine boynunun ucundan da kokunu duysam… Serilsen yanı başıma… Gitmedim aslında desen. Yüreğini hissetsem… Hissetsen… Kalp atışların eşlik etse benim yüreğimin çığlıklarına delice…

Mutluluğun esrarlı bir yanı yoktur. Mutsuz insanlar birbirine benzer. Uzun zaman önce açılmış bazı yaralar, gerçekleşmemiş bazı dilekler, ayaklar altına alınmış gururlar, retle (daha da kötüsü ilgisizlikle ) karşılaşan aşk kıvılcımları, onlara yapışıp kalır; ya da kendileri onlara yapışır. Dolayısıyla her günlerini dünün bulutları altında yaşarlar. Bu noktada da ince bir çizgi ortaya çıkar. Hikâyelerine bağlı olarak içlerine sindiremediklerinin çizgisi. Eğer kişi güçlü bir yapıya sahip değilse, bu çizgi beyninin geviş getirmesine neden olur. Beyin her geviş getirdikçe kişi o eski anıları tekrar tekrar yaşar. Duyguları ve düşünceleri. Bu geviş getirmeler beyin düğümlerine sebep olur ki bu düğümlerde kişiyi ruhen yorar ve yıpratır.