bildirgec.org

Dün akşam Avrupa Yakası’nı izlerken Stockholm Sendromu diye bir kelime duydum. Atmasyona bak diye düşünürken bir baktım, böyle bir şey gerçekten var.

Giriş olarak özetlersek bu sendrom sizi esaret altına alan kişiye karşı duyulan hayranlıktır. Aynı zamanda köle efendi diyalektiği diyebiliriz. Öyle ya, Hegel’e göre güçlerin eşit olmadığı her ilişki efendi köle ilişkisine döner. Cümleyi böyle yazınca çok güzel bir anlam çıkıyor, ama işin aslı öyle değil. Susan Sarandon’un başrolde olduğu bir film ve Muse grubunun bir şarkısı var. Ayrıca sendrom özel bir bozukluğu ifade eden, tanıyı kolaylaştıran belirti ve bulguların tümü demektir.

aşk herşeyi affeder mi?neleri affeder , nedir ne diildir? o mudur zamana yenik düşen yoksa bir türlü doymak nedir bilmeyen egomuzmudur aşkımızı egale eden!biliyorum milyonlarca cevabı var ama yine de merak ediyorum işte

Kız inanmaya devam etmiş aşkın gücüne. Aşk ona göre öyle yüce bir hissiyatmış ki sorunlar çözülebilirmiş. Bir şeye inanmak.. Bu en önemli kısımmış belkide..
Gel zaman git zaman kız ve çocuk eski mutlu günlerine dönmeye başlamışlar. Nasıl mı?
Kız çok yazı okumuş, çok nasihat almış, çok şey dinlemiş insanlardan. Aslında kızın yaşadığı bu gerilimlerin doğal olduğu ama bunun geçeceği söylenmiş ona hep, yeter ki çocuğun kendi mağarasına girmesine izin versin bir süre. Erkekler onun gibi değilmiş. Kendi gibi olmalarını isteyecek kadar dik kafalıymış ama bunun da büyük hata olduğunu anlamış.
Çocuk ve o artık birer bireymişler.
Ve bir başka birey dünyaya getirmeye karar vermişler.
(ya da galiba kız yine kendini hayal dünyasına kaptırmış)
🙂