bildirgec.org

wowturkey.com adresinden alınmıştır.

Haftaya yemek konulu bir yazıyla başlamanın iyi geleceğini düşündüm. İzmir’in iki köyünden ve bu iki köyün iki karakteristik lezzetinden söz edeceğim. Önce şakran böreğinden bahsedeyim. Malum İzmir-İstanbul-İzmir motosiklet turumda “Meşhur şakran böreği’nizi yediniz mi” benzeri bir afiş gördüğümü hatırlıyordum yol üzerinde. Sırf bu börek namına dün kalkıp Yeni Şakran köyüne gittik. Yeni Şakran, Aliağa’nın 15 km kuzeyinde, Çandarlı kavşağına varmadan, şirin, şeker bir sahil beldesi. Sanıyorum ki her köşe başında şakran böreği satılıyor, hangi börekçiden alacağımızı şaşıracağız. Etraftakilere sorunca öğreniyoruz ki sadece benzincide yapılıyor bu namlı börek, beldenin merkezindeki. Ama hakikaten lezzetli. Kıymalısı, patateslisi, peynirlisi, patlıcanlısı var, yanında bir de ayran, sahiden güzel..Tabii siz sırf bu börek uğruna onca yol yapmayın ama yolunuz oralardan geçerse şakran böreği aklınızda olsun.

Çanakkale’de uyandığım zaman iki sözcük vardı aklımda: Troia ve Assos. İkisinin hayaliyle apar topar çıktık Çanakkale’den.
Eski taşlar, yerleşkeler, kalıntılar ilgi alanınız dahilindeyse, Troia’da çok mutlu olursunuz, öneririm. Kocaman at, fotoğraflar çektiriyor insanlar,…

troiavakfi.com adresinden alınmıştır.

Troia’da fazla kalmadık, bünye deniz istiyordu çünkü, Assos için acele ettik. Ezine’yi geçtik bol peynirli, Ayvacık’ta durduk biraz. Parkta oynadık, çocuklu bir teyze garip garip baktı, hatta kocası geldi sonra. Kaydırağın plastik girişine sığmadım, salıncağa sığdım neyse ki. Ayvacık’ı tuhaf bir biçimde Muğla’nın Kavaklıdere ilçesine benzettim sanırım (6-9 yaş arası burada yaşadım), Ayvacık’ı kendime müthiş yakın hissettim, Ayvacık’tan gitmek istemedim. Kan çekti sanki.

foca.bel.tr adresinden

Motor binmek, apayrı. İmiş. Onca vakit korktum, uzak durdum. Şimdi onunla yatıp kalkıyorum. İnsanın gözü, eli, ayağı. Oluyor. Otomobildir, otobüstür .. hiçbiriyle kıyaslamam. O virüsü aldım artık. Ölene kadar iki tekerin üstünde. Devam.
Çıkış noktası: İzmir-Karşıyaka. Sabahın dördü. Karanlık, serin, ıssız ve güzel. İnsan üç gün sürecek bir motor seyahatine şort-tshirt çıkar mı? Ben çıktım. Saat sekize yaklaşırken Foça göründü. Cumartesi sabahı. Kimseler yok, tek tük. Yağlı ballı güzel kahvaltı. Denize nerede gireceğini bilemiyor insan. “Neyse artık Yenifoça’da gireriz” Foça, kıymetli, sakin, sessiz ve mavi epey. Foça’yı çok sevdim ve çok beğendim. Az biraz Datça’yı andırdı bana.