bitişe secde eder her tükenmiş saçmalık
Açık kalan musluktan saçların akıyordu savaş meydanına. Süngülerin yarım kalmışlığını kanıran korku ölümü soluyor, sızıntılarda kolluyordu taş aralarını. Bilimsel eşitliklerin bilinmezlik tırsaklığı. Jazz temposundaki gitar teli önce kandırıldı sonra kanırıldı deri üstü caddelerde. İkindi artığı gecenin sabah sendromu lezzetinde.Anne sisteminde bir parça kendisini denize bıraktı nehirlerden habersiz, rıhtım vukuatında. Sirenlere benziyordu acemi ağıtların hendesesi. Kimsesiz kalmış gibi kendisini susturma niyetinde olsa da isteğinin aslındasında mekteplinin okul telaşıydı. Umursamadım… Gitmeliydi, gitmeliydi kendiliğinden. Uzun zaman önce kristalleşmesi gibi kalbimin.Pençe izlerimle bedenimi deşerken ben, kadın izlerinle zavallılığı heceledin sen. Şeytana satılmış pehlivan gömleği en fazla yarım kalmışlığım yaşındaydı. O da hangi takvimin son yaprağıydı hatırlamıyorum.Yüzüm zemine ışıksız yansıyan kader spirali gibi gölgeye kuma. Kollarımın parmaklık kökünün iki hecesine katlanırken damlalar uçlarda çaresizliği biriktiriyor. Habersiz aralıktaki çatı bozuntusu, tıkırtıların koleksiyon zehirin de cilveleştiğinden olsa gerek, teknik arızalar bıraktı aslanın miyavlamasında. Yırtılmışlığın resmi yardım susasa da, görünmeyi reddeden dudak sıkıştı namlusuna.Eteğinin miniliği, dekoltenin derinliğindeydi akılsızlığının kanıtı. Yaptığın makyajda en fazla yalan gerçeğini uzak tutabildin saçmalığına. O da geceme eşlik edene kadar. Anlattığın yapboz masallarında eksik olan parça aklının yarım kalmış zavallılığıydı. Sense bunu zikredemeyecek kadar benzer kelimeleri ezberliyordun kulaklarıma.Kadehim dibini bana sunarken, bana ne kadar zeki olduğunu tekrarlıyordun. Anlattığın boşlukta, hiçbir gizemi kalmamış seni, aklınla fiyatlandıramayacağını anlamıyordun. Düz kelimeler eşliğinde söyleyeyim. Bıktım sana benzeyen kadınlardan. Biraz haddini bilip insan olsana…
