Şu anda evde üç-buçuk nesil kalıyoruz.Bizi özleyen anneannem, annem,ben ve kız kardeşlerim.Yalnız ben anneanneme taktım.Kadının gözünden hiç bir şey kaçmıyor.Bakın benim bazı sözlerime verdiği yanıtlar:*Bilgisayarım yetersiz dediğimde;
“git diz-üstü al”*Param yok ;
“git bankadan kredi iste”*Bana vermezler;”okulunu zamanında bitirseydin”
Bir başka diyalog:*ben bu yazarı beğenmiyorum;
“sen artık prefesör olmuşsun,kimseyi beğenmessin”*adam hakikaten yalan yanlış yazıyor;
“yalan mı söylüyorum kızım?”
Bir diyalog daha:*Anneanne bu danteli sen mi serdin buraya?;
“Beğenemedin mi?”*Yok canım güzel olmuş;
“Bana yaranmaya çalışma”*Anneanne niye öyle diyorsun?;
“Sus Aliye’yi izliyorum”*Biraz bende izleyeyim bari;
“Sen gidip çet mi çut mu onu yapsana!”
kısacası biraz afalladım..Anneannem Erdener Abi’ye dönüşmüş!
