bildirgec.org

Gül olsan biraz, dalında hep dikenler olacak değil ya…Gülsen biraz, aşk neşe olsa. Olmazmış. Aşk acı çekmekmiş.

Acıkacak ama yemeyeceksin.Yesen de lezzetini almayacaksın.Yaşayacak kadar yiyeceksin. Lokmaların ölmeyecek kadar olacak.

Sevgiliyi gördüğün o günden sonra, gözlerin dalacak bir noktaya, hiçbir şeyi görmeyeceksin. Yağmurları sevecek, yağan gözyaşlarımdır diyeceksin. Islananları, el ele gidenleri kıskanacak, gökgürültüsü kıskançlığın, bir şemsiye de sen açacaksın.

Görünce yüzünü sevgilinin, güneşler açacak yüzünde, içinde bir şüphe acaba diyeceksin, hayeldir bu deyip, dönüp gideceksin.

dün gece dıdısının dıdısı olan birisi ile konuşurken konu birden kaç kardeşsin olayına intikal etti. klasik aile soruları ve cevapları beklerken birden afalladım. kendisinden hiç beklemediğim bir yaklaşım ile abla bana “ailenin en büyük çocuğu aslında ailenin acemiliğine denk gelmiştir, bu yüzdendir ki onlar biraz daha bastırılmış duygular içine girmişlerdir…” dedi. ben olayın bu yüzüne hiç öpücük atmamıştım daha önce. üzerinden biraz düşündüm ve gerçekten ailenin büyük çocukları üzerinde eskiden kalma hep bir acı hep bir iz hep bir küçük emrah modeli vardı. belki isteyerek belki istemeyerek. ama büyük çocuklar abiler ablalar hep ailelerin kötü zamanlarına, parasız durumlarına denk gelmiş ve bu durum hiç düzelmemiştir.