Şimdi yalnızlığım uğurluyor beni kapıdanKarışmadan bedenim kalabalıklaraYüreğimi kimsessizlikle dolduruyorumKorkuyorum bir çift göze bakmayaGözüm yerde gönlüm yerde ayakalr altındaSen beni çiğneyip geçtiğin günHiç umursamadan ve biran düşünmeden halimiKenara itip savurduğun sadece bedenim değildiSen elinin tersiyle yüreğimi ittinSana olan büyük sevgimi ittinBelkide farkında değildin ama kendini ittinSeni benim gibi sevenede bulursunSana benim gibi bakanda bulursunBelkide dahada iyisiniAma beni bulamazsın bir başkasındaNe kara gözlerimin ışıltısını görebilirsinNe gülüşümdeki acıyıGocunmuyorum yalnızlıktan üzülmüyorumBakarım kendime senden sonradaÖncesi gibiSahi önceden senmi vardın hayatımdaBen yine kendi yalnızlığımlaydımAvutmak için değil bu sözlerin hiçbiriHepsi gidişin gibi gerçekBen hakikati geç görsemdeYaşadıkça öğreniyor insanÖğrendikçe öğretiyor acıyı mutluluğu
yorumlar
seni iteni boşver
evet
“Sen elinin tersiyle yüreğimi ittin…”çok süper.. 🙂
en süper.. 🙂
teşekkürler hepiniize
“Belkide farkında değildin ama kendini ittin”En güzeli bu…”hangi cesaretle “miir” yazarsınız anlamıyorum.”Ne demek istediğinizi ben anlamadım?”ŞİİR”mi yazmak istediniz?
🙂
🙂