yerinde yaşamayadıklarımın boşluğundayım..ayakkabılarımı düğümlemeyi çabuk öğrendim..hazlarımı yersiz kullandım..ritmi uymayan nefeslerimle yüreğimi yordum..bilinç tansiyonları geçirdim..adamlar sandım..kadınlar oldum..uykusuz rüyalar geçirdim..kısıtlı mutluluklar yaşadım..üzüntüler artırdım..affedilme uğruna binlerce secde verdim..vicdanımla bahse girdim..her mezarlıktan bi isim seçtim..her ölü çocugun olgunluğuna erdim..bilerek geçtim,bilmeyerek gerilerim..ardışık anlar yaşadım..aralarda sıkışıp kaldım..’acıtmasın!’ dediğimde artık hatırlamamayı bildim..şimdilerde her şeyi unutuyorum..üç saniyeye sığdırdım bebekleri,etekleri,eksikleri…çamurda yuvarladığım tencereye koydum günü birlik nimetlerimi..ben bir damlayım..aslından kopup gelen..ben bi saklambaçım..diğerlerini nerde arayacağımı bilmediğim..gelin,gelin ..ve sobeleyin beni..ben burdayımm..burdayımmm!!..siz nerdesiniz??
yorumlar
sanculu bir büyüme ,insanca .
şu an mı ?
yaşayamadıklarımın arttırdımgüzel yazı
ahh bilseniz ne acılar içindeyim 😀 😀 😀
temiz pak aklı başında bir yazı.
bende hala şoktayım böyle bir cümleyi okudum ve beni bu cümleyi kurarken düşlüyorumda ,cıx hacı ben kurmam böylesi cümleler.gülerim lan kendime
..gül..gül…yaşanılan sahte mutlulukların faizidir gülmek bence …