İçinde ne kadar sevgi var bilinmez.Ama ben sevgi denen kavramı devamlı arayorum.Bu arama çabalarım hep hayal kırıklarıyla sonuçlanıyor.Ayağıma batıyor hayal kırıklıkları.Etlerimi kesiyor.Canımı yakıyor.Yollarımda hayal kırıklıkları… Yürüyorum karanlıklara…”Seversin kavuşamazsın,aşk olur” demiş Aşık Veysel.Hep aşk oluyor…Aşk olsun be günlük…Sen de mi yapacaktın bana bunu.Senin de sonun var biliyorum.Yapraklarının bittiği yerde sen de bitiyorsun.O zaman, yavaş yavaş tükeniyorsun be günlük.Yavaş yavaş terk ediyorsun beni.Sen de terk ediyorsun…Her kazananın terk ettiği gibi…Sen kazandın…Birbirine benzeyen günlerimin arasında bulmuştum seni.Değiştirmiştin aralarında karbon kağıtları olan günlerimi…Biraz mutluydum.Biraz gülüyordum.Sonra gittin.Geriye karanlık kaldı bir tek.Gelirken getirdiğin her şeyi, bir anda alıp gittin…Mutluluğum ve gülüşüm senin olsun.Gözyaşlarımdan deniz yapmasını bilirim ben…
