Günlerden yine bir gün

Canım yine sıkılıyor

Dışarıda günaha davet eden bir sıcaklık

Sanki olacakları biliyormuşum gibi

Attım kendimi yollara.

Amacım sıkıntıyı yok etmek ve.. kim bilir?..

Gide gide Galeria’ nın yolunu tutmuşum

Ne güzel de geziyorum, güzel de bakıyorum vitrinlere

Öyle boş boş, bir o kadar anlamsız.

Birden karşıma hayatta en sevdiğim

Abim kadar yakın saydığım biriyle karşılaştım

Ki bu “tesadüf” karşılaşmayı bir senedir bekliyordum

Nedeni de, ne zaman “hadi buluşalım … Abi” desem

İllaki bir işi oluyor.

Bana “işim var” dedikçe ben kızıyor

Bazen anlamlı, bazen de anlamsız mesajlar çekiyordum.

Hem bu mesajları konuşmak,

Hem de hasret gidermek için

Buluşmak istiyordum

Ama dedim ya her defasında “işi vardı”.

Fakat gene de çok sevdiğim, saydığım ve

Değer verdiğim bir insandı.

Çünkü bana çok iyiliği dokundu

Çünkü maddi manevi çok yardımda bulundu

Çünkü hayatta bir insana lazım olan

En önemli şeyi öğretmişti bana; dürüstlüğü.

İşte onunla karşılaştık orada

Bilmiyorum hiç oldu mu size ama

Korku, şaşkınlık ve sevinç duyguları

Karışarak içimde birden boşlukta kaldım

Ummadığım anda, ummadığım yerde

Bir senedir karşılaşmayı beklediğim birini

Birden karşımda görünce

Neye uğradığımı şaşırdım.

Öpüştük, gülüştük, ayaküstü sohbet ettik

Hayatın monotonluğundan bahsettik

O benim her şeyimi bildiğinden

Bir şeyi merak etmişti

(İyi niyetli de olsa)

Sormaması gereken bir soruyu sordu bana

Ve beni hayal kırıklığına uğrattı!

“Hala karanlıkta mısın?.. Bir aydınlık belirmedi mi hayatında henüz?”

Dünyam yıkılmıştı… Dumura uğramıştım

“Hala karanlıkta mısın?”

Böyle bir soruyu ondan duyup ve takındığı yüz ifadesini görmek

Beni inanılmaz bir çöküntüye uğrattı

Taşlı yollardaki umuduma bir viraj daha soktu

Hayallerim bulutlanıp kayboldu.

“Hala karanlıkta mısın?”

Işığı söndüren mi oldu benden habersiz?

Yoksa bu karanlık gecenin karanlığı mı?

Ben hala karanlıkta mıyım?

Ne bileyim ben.

Peki ya siz;

Beni okuyanlar, sesimi duyanlar

Benimle sohbet edenler

Sevindirenler, üzenler, güldürüp ağlatanlar

Yani aydınlıktakiler;

“Görecek göz olmayınca aydınlığın ne önemi var?..”

04.10.2000 – 00,18