internet insani olduğumun resmidir, dışarıdan eve koşaraktan kaçışım. gerçi benle de pek alakali değil, sokaklar sokak olmaktan cikmis. kediler siginacak pervaz, solucanlar siginacak bir toprak parçası, çiçekler yetişecek vita kutusu arayışındalar. otomobiller, camekanlar ve koskoca duvarlarla ayrılmış iki tarafa insanlık. camekanın içindekiler ve dışındakiler…herşeyin dışında da ben.. nefret ve rehavet soluyorum aynı resmin içinden. herkes birbirini tartıyor sokakta, kafasında “küçüktür, büyüktür” işaretleri; saygı duyulacak büyük, diş geçirilecek küçük.. herkese lazım
nolursunuz ben fasulye olayım.
