dün gece saatin bilmem kaçıydı.ama yinede farketmezdi çünkü her zaman seni düşünüyorum.kimbilir kimin arabasında gidiyordum.camdan elimi uzattım rüzgar değdi elime.hissetmek çok güzel.sonra bongur bongur müziğin içine girdik silindirik bi şekil gibiydi.yine aklımdaydın( sırtımda kambur gibisin nereye gitsem taşımak zorundayım seni).ufak bir sinir krizimi geçirsem acaba şimdi bunları yazarken kolay olan bu dimi.ellerim var benim, sana bir zamanlar dokunduğum.dönüşte hiçbirşey hatırlamıyorum eve nasıl geldik noldu.beni timsah yapan sensin ya.acı çekiyorum.harbiden delikanlıların dediği gibi.eskiden daha çoktu ama.böyle kalbimi alıp havanda saatlerde dövüyolardı.bütün gün gözlerim dolarak geziyordum.söylemicem işte…ellerimi alır mısın nolur.zavallı gibi davranmaktan vazgeçmeliyim dimi.neden çünkü timsahlar asla ağlamazlar..aşığım galiba bunun testi falan yokmu nasıl anlaşılır ki bu.ya değilsem.ne farkedecek bilmiyorum.neyse ne dimi.
