ayda en az 2 kere denerim canerler arabasını kaçırmayı.neden bilmiyorum içimde hep bi uktedir;süpermarket arabam olsun,evime koyıyım,içine ıvır-zıvır tıkıştırayım..ama hayır,hiç bi zaman beceremem.canerlerden bizim eve yaklaşık 6dakikalık bi mesafe var,2 de yol var önümde.yani arabayı kaçırmak için çok seri hareket etmem gerekiyo.tamam diyorum,bu sefer başarıcam.içi abur-cubur dolu poşetleri market arabasının içine tıkıştırıyorum,sanki ilerde sahip olduğum bi arabam varmışçasına kendimden emin adımlarla yolun sonuna kadar götürüyorum arabayı.tabii etrafı kolaçan ediyorum bi yandan,adam oralarda mı diye.hayır,kimse yok etrafta…tamaam,geriye sadece karşıdan karşıya geçirmek kalıyo arabayı.tam deniycekken,canerler görevlisi adam yine nerden çıktığını anlamadığım bi yerden çıkıp arabayı elimden alıyo….hayal kırıklığı..moral bozukluğu..boşa giden umutlar…sonra tekrar deniyorum…ve tekrar….biraz önce son noktaya gelmiştim;arabayı karşıdan karşıya geçirmiş,sadece 1dakika uzaklıktaki evime doğru,düyanın en mutlu insanıymışçasına gitmekteydim.canerler görevlisi adam da yoktu üstelik ortalıkta.evet,sonunda başarmıştım,döngüyü kırmıştım sonunda..artık benim de bir süpermarket arabam olmuştu;derken……..yine o adam çıkageldi.elimden arabayı aldı ve gitti.. yeniden….burdan ona seslenmek istiyorum:beni durduramıycaksın canerler görevlisi,o arabayı alıcam..alıcam ve evimin baş köşesine koyucam tamam mı..i hate you!ühüü:(((
