ne kadar anlayışsız,sabırsız,bencil insanlarsınız yaa.iki dakika bekleyemiyorsunuz değil mi bankamatiğin dışında.orada konaklayacak değilim,elbet ki çıkacağım.iki dakika..yalnızca iki dakika…sinirlerim bozuldu yine.kızılay’dan geldim,para çekmem gerekiyor ki,en kısa zamanda gidip uyku tulumudur,uçak biletidir,mattır,kilittir vs.. alabileyim.ankara’ya geldiğim günden beri,yalnızca 6 kez çalışma başarısı göstermiş o bankamatiğe girdim yine.zaten bütün gün not toplamak için ordan oraya gezmişim.haftaya sınavlarım başlayacak,sinir stres dolmuş taşıyorum.bankamatikte,huzur içinde para çekmemi engelliyorlar bir de üstüne.aslında ne olacağını biliyordum.yine aynı son bekliyordu beni.daha bankamatiğe girmeden kestirebiliyordum bunu:o büyük,aptal kutunun içine giricem,kartımı makineye yerleştiricem,ardından şifremi giricem,tam ‘para çek’ tuşuna basmak üzereyken,bankamatiğe ‘o insanlardan’ biri giricek.ve ben yine sinirlenicem..sinirlenicem,kötü bir şey söylememek için dilimi ısırıcam,’kart iade’ tuşuna basıp kartımı aldıktan sonra öfkeyle terkedicembankamatiği.paranoyaklık belki de;şifremi görür,ya da bankadaki para miktarımı görür,peşime takılır.sonra rheia 3. sayfa haberlerinde:üç kuruş için canına kıyılan genç kız…belki de,ki asıl önemsediğim nokta bu,orada yalnız kalmak istiyorumdur.şifremi rahatça girebilmek,bakiyeme bakmak,para çekmek,ya da çekmemek..bunları yalnız başıma yapmak istiyorum ben.o minicik kutunun içindeki 2. bir çift gözle birlikte değil..bunu anlayabilmek o kadar zor mu yani!yarın tekrar giricem o bankamatiğe.eğer yine aynı şeyi yaşarsam,ki yaşayacağıma eminim,çok fena azarlıycam ‘o kişiyi’.komşum olur,akrabam olur,arkadaşım olur;umurumda değil.aylardır biriktirdiğim sinirimi bir anda kusuvericem üzerine o ‘şanslı insan evladı’ nın.bu ne yaa,sizinle mi uğraşıcam ben her gün her gün!
