bildirgec.org

evet ben bir sevgili istiyorum. Sevgiliden ziyade ben aşık olmak istiyorum. deli gibi köpek gibi aşık olmak.
en yakın arkadaşım 15 gün sonra evleniyor. ve ben onun nişanlısını hiç sevmiyorum. onların evlenmelerini asla istemiyorum. neden? evet kıskanıyorum çünkü. ben neden hayatımda aşklarımda hep başarısız oluyorum da o ilk sevgilisyle evlenebiliyor. ben neden bunu başaramıyorum. Allahım ben neden sevilemiyorum.
beni ne sevgililerim sevdi. ne arkadaşlarım.
bende bir sorun var kesin yani. ama bu sorunu bulamıyorum işte. o kadar aramama rağmen bulamıyorum.
kedimi seviyorum. bütün sevgimi kedime veriyorum. ama oda kaçıyor benden.
gerçekten o kadar kötü bir durumdayım ki. depresyona giden o yolda emin adımlarla ilerliyorum. sanki herşey beni delirtmek iiçin planlanmış gibi geliyor bana. tabi öbe haşa Allahın yaptıgına verdiğine laf söylenmez karışılmaz ama Allahım ben neden bu kadar mutsuzum. neden bu kadar yalnızım… önceki yazıma yorum yapan arkadaşlar neden herkes yalnızlıkla ilgili yazıyor demişler. gerçekten enden herkes yalnız? off saçmalıyorum galiba ben. o önceki yazıda beni hayırsızlıkla suçlayan arkadaşlarım benden gizli tatile gitmişler. bu kadar mı nefret ediyolar benden ki bana bi haber bile vermiyorlar. merak etmesinler zaten gitmezdim onlarla.
neden benim sevdiğim insan bana aşık olmuyor da benim istemediğim insan bana aşık oluyor?
neden arkadaşlarım birer birer beni terkediyor.
gerçekten hayat beni çok zorluyor bu aralar. Allah büyük Allah benim sabrımı deniyor galiba. gücümü deniyor. büyük Allahım benim gücümü bu şekilde sınadığı için sevinmelimiyim üzülmelimiyim onuda çözemiyorum. ama yine de şükür ki farklı dertlerle sınamıyor beni. ama Allahım nolur yeter artık dayanamıyorum.
Hayata tutunabilmem için bir dal olmalı artık, yoksa daha fazla dayanamıyorum,düşüüyorum…

Bu aralar devamlı aynı şeyi düşünüyorum. Ben ne kadar yalniz bir insanım ya. Eskiden gayet güzel gezerdim dolaşırdım arkadaşlarım vardı. Şimdi değişen ne oldu peki ? 1senedir çalışıorum ve tatil günlerimde devamlı evde oturuyorum. Arkadaşlarım hafta içi iş çıkış saatlerine yakın arayıp ” bu akşam buluşalım ” diyolar ama ben cüzdana baktıgım zaman onlara hayır diyorum. sonra beni hayırsızlıkla suçluyorlar. Peki onlar neden beni benim evimde görmek istemiyorlar ki. haftasonlar mesela. gelsinler kardeşim otursunlar bende. çay kahve içelim sohbet edelim. amaç brilikte olmak değilmi zaten. ha benim evimde ha cafe de. ama yok. onlar hafta sonlarını daha önemli insanlara ayırmak istiyorlar çünkü.
ne kadar kötü bişeymiş insanın dostunun olmaması. anlatmak istediklerini bu sefer her önüne gelene anlatıyosun. yok ki çünkü paylaşacagın özel bi insan. bu sefer de ne oluyo senin bütün sırlarını herkes biliyo. eğer benim bi dostum olsaydı ben onun fikirlerine önem vereceğim için onun söylediklerini yapacaktım. şimdi her önüme gelene her şeyi anlatıyorum sonra da onlardan yorum bekliyorum. bakıyorum bunun söylediği güzel yok bununki kötü.
bide geçen gün dedim ki kendi kendime dostum olduklarını zanneden kişilere açık açık düşündüklerimi söyleyeyim. Allahııım. bana ne dediler? ayyy parayı mı sorun ediyosun. aşkolsun aramızda paranın lafı mı olur.
madem bizim aramızda paranın lafı olmayacak kadar biz yakın dostuz o zaman neden beni 3 haftada 1 arıyosun.
yok yok ben en doğrusunu yaptım. haytaımdan hepsini çıkarttım.
ama üzülüyorum hemde çok üzülüyorum. 24 yaşındayım ve yalnızım. kendimi beğendiğimden falan değil ama güzelim de.
hayatın tadına varmak istiyorum ama para yok arkadaş yok sevgili yok.
hakkaten delirmek üzereyim yani.
annemle arkadaşlık yapıyorum. aslında tek dost annelerdir ya. kayıtsız şartsız tek dost.
ama hayatımın neden bu şekilde ilerlediğini de anlamış değilim.
bi anda hem param hem sevgilim hemde arkadaşlarım beni terketti.
bu bir sınav herhalde değil mi? Yüce Allahım beni sınıyor. bende bunun altından başarıyla kalkmalıyım ki güzel günler beni beklesin. böyle olsun nolur.
yoksa yalnızlıktan deliricem ben 🙁