bildirgec.org

annem ya anneciğim… hasta şimdi, ne yapabiliyorum ki ben onun için? geberesi kütle anneciğime yerleşmiş. küçükken beraber uyurken onu kaybedeceğim aklıma geldiğinde bile ağlardım uzun süre… şimdi yanından uzaktayım, yakınında olsam bile onu acıtan şeyden uzaklaştıramam ki. dua etmekten başka çarem yok sanırım. gökyüzüne bakıp dua edicem; dua edicem, dua edicem…

-çok istedim biliyosun bunu sayın kendim… buraya gelmeyi, burada olmayı. her şeyi buraya bağlamıştım, kaçarcasına istanbuldan, buraya sığınmıştım… -çok mu kötüydü hayatın? çok mu üzgündün acı mı çekmiştin? -belki de evet. -tüm güzellikler burda sanmıştın yeni insanlar yeni izlenimler yaratmak istemiştin, sana aşık olanlardan aşık olduklarından kaçmak istemiştin… buradasın işte… her zaman hayalini kurduğun ‘güzide’ okulda, en çok istediğin bölümdesin. her şeyi başardın sen, her şeyi yıkarken… mutlu musun? mutsuzluğun her şeyindi senin… sen asla bunu anlamadın…