bildirgec.org

kitty

11 yıl önce üye olmuş, 31 yazı yazmış. 350 yorum yazmış.

hayat; ama kısa ve pamuk ipliğine bağlı olanından..!

kitty | 14 January 2003 20:54

oysa ben sadece “bari bugün erken çıkayım; alıyım testleri evde çözeyim.. giyerim rahat bir şeyler, müzik hem hızlı olunca daha hızlı çözüyorsun ya.., sonra da ara verip mısır-şeftalili ice-tea eşliğinde bir film..” demiştim! “hay demez olaydım!” mı? yoksa “iyiki demişim; insan bir şeyi başına gelmeden anlamıyormuş!” mu? karar veremedim.. eve doğru yürürken, o soğukta minnacık bir çocukla oturup çiçek satan kadını gördüm.. tam gideyim yanına, cebimde sakız var veriyim derken -hani birçoğumuzun sadece filmlerde gördüğü gibi- bir şeyin çarptığını hissettim (yoksa hissetmek hafif bir eylem olarak mı kaldı?!?) ve elimde acele edildiği için çantaya konulmamış testler, kitaplar uçuşarak yere düştüm.. gerçekten yere düşüp kaldırılmam arasında geçen o bir kaç saniyede gözümün önünden geçmeyen insan ve o insanlarla yaşanmışlar kalmadı.. yandaki taksi durağından sular, kolonyalar geldi, olayın şokunu atlattım.. çok şükür bir şeyim de yoktu.. “-hadi hastaneye! -yok gerçekten iyiyim! -olmaz hanımefendi! -sağolun bakın bir yerimde bir şey yok!”ları atlattıktan, bu sefer her yerden ve her şekilden gelebilecek araçlara karşı kendimi kolladıktan sonra karşıdan karşıya geçerken… vazgeçtim.. geri döndüm.. çocuğa sakız vermeyi unutmuştum.. üstelik dağılan kitaplarımı ve kağıtlarımı da o toplamıştı.. ve annesinden laleyle gelincik arası “manisa lalesi”nden aldım ama bu sefer değişiklik yapıp “kendime”.. çünkü baktım ki eğer bazı şeyler çok sevdiğin halde üstelik insanların da bunu bildiği halde eğer hala sende değilse (çiçek de olabilir süpriz bir doğumgünü kutlaması da) ve sen inatla sana yapılmayan ama yapılsaydı ne hoş olurduları onlara yapmaya devam ettikçe eline pek de bir şey geçmiyor. (sadece karşı taraf mutlu oluyor bu yüzdendir ki sen de mutlu olmalısın!) ..eve gelip çiçekleri suya koydum ve mumları yakıp ışıkları söndürüp melankoli yaratmayı seven ve mum hastası bir insan olmamama rağmen kabını, şeklini beğendiğim ve heralde kokusu da güzeldir diye aldığım ama bir türlü yakmadığım mumumu yaktım.. dün hayatın hakkını ver (life or something like it) filmini seyrettiğimde ya da doğumgününde ölen caner’i ya da uçak kazasını okuduğumda bugünkü kadar yoğun anlamamıştım.. o yüzden bu günlüğü “her günü son gününmüş gibi yaşa” öğüdünü sevimsizce vermek için yazmadım.. yazdım çünkü belki siz de sadece “kendinize” bir şeyler yaparsınız diye.. yazdım çünkü sizin de bir yerde aldığınız ama kullanmaya başlamadığınız bir şeyleriniz vardır diye..