Kimimiz nişanlı, kimimiz evli … demiş türkü o tarihin en büyük kahramanlık hikayesini yazan insanları anlatırken. Kadınlarımızı anlatmış o türkü, bebeklerini soğuğa teslim etme pahasına, bir kurşunu soğuktan koruyan kadınlarımızı… Gençliğim eyvah diyen çocuklarımızı anlatmış, muhtemelen yar eli tutamamış bıyıkları terlememiş çocuklarımızı ….
Burada sanırım Yavuz Bingöl’ün söylediği bir Çanakkale Türküsü var.
Fakat bence tartışılması gereken nokta, o yar eline değmeden, sadece belki bir göz teması için herşeyini feda edebilecek kahramanların neden hiç çekinmeden ölmeden mezara girebilecek kadar hayatlarından vazgeçebildiği. “Şu anda neden böyle alakasız bir bildiri yayınlıyorsun” diyen arkadaşlara saygı duyuyorum ama şu anda ülkemi benim rahat yaşamam için kendi hayatlarını veren o kahramanlar kadar sevebilirim sanıyorum ve diyorum ki ben de kendi torunlarıma tam bağımsız ve Ata’mın dediği gibi muasır medeniyetler seviyesinde bir ülke bırakmak istiyorum.