bildirgec.org

soğuk nevaleler

BABAMın akciğer kanseri olduğunu öğrenmiştik. 02 Şubat 98’de kaybettik.

kanser olduğunu öğrendiğim de hayatımda çokta bi şey değişmemişti. şaşkındım yalnızca 17imde olmama rağmen şaşkındım. yani benim BABAM nasıl hasta olurdu ki?! herkes hastalanırdı ama benim BABAM hastalanmazdı. güçlü adamdı vesselam bişey olmaz(dı)… hayat normal seyrinde devam ediyordu. ve ben ve çevremizde ki herkes BABAM da ki yaşam sevincini gördükçe hastalığı yeneceğimize emindik.

(Sigara)

başarılı bir ameliyat ardından tüm kanserli hücreler alınmıştı. artık sağlıklıydı BABAM, ancak beş sene içinde tekrar etme riski vardı. nitekim daha ameliyat izleri geçmeden tekrar etti lanet olası. radyoterapi seanslarına başladık. sürekli istanbulda kalıyorlardı annemle. bense hala hiç bir şeyin farkında olmadan hayatımı yaşıyordum. sadece bir noktayı anlamıyordum. herkes hasta olurdu ama benim BABAM olmazdı. küçük bir noktaydı benim için ve üzerinde durulmaya değmezdi, nasıl olsa düzelecek(ti)…

bi el atında iyileştirelim. ne biliyim fmea yapalım mesela…

Elektro gitarla ilâhi

Bizim orda yıldız kaydımı birisi öldü derler, sizin orda yıldız kaydımı dilek tutarlar, yani güzelim sizin dileklerinizin gerçekleşmesi için bizden birinin ölmesi gerekir…

Kim ne kadar geveze? toplam 997 kişi ahkam girmiş vic vega(1061) Not:Dün gece Rezarvuar Köpekleri vardı CNBC-e de. seni hatırladım vic:)

hermione_eşekcik(1) narenciye (1) deneme123 (1) cenabet (1) Bayan_Ariza (1) fanatikmelihçi87 (1) Romantik eşek (1) karizmaonline (1) slx görünümlü saxafon (1) gamsızportakal (1) aynadakileke (1) fistandantilus (1) italyanAygiri (1) sevgili günlük (1) cesurpamuk (1) henüz 3 yaşında bir kardeşim var (1) bendahaonceuyeolmustumamamailsifremiunuttum (1) suyun intiharıdır şelale(1) düdüklerim seni YARMA (1)

fabrikaya bakıyorum da boş. karanlık. ve kasvetli… ürktüm… dün gece fabrikadan çıktım yürürken yol kenarında bir kamyon gördüm. içinde şöförü. uyumuş yazık. uyuşmuş belki de. çok soğuktu dün gece. sabaha kadar bekleyecek fabrikanın açılmasını. kendime baktım birde. şikayetçiyim halimden ama ya o adam. o adam ne yapsın. soğukta ayazda bekleyecek sabahı.

ben! istediğim zaman sıcak, istediğim zaman soğuk olabilen bir odam var. geçte olsa soğukta olsa yatabileceğim bir yatağım var. hem ben yatakta yatıyorum o adam kamyon koltuğunda. hey dedim kendime o koltukları siz yapıyorsunuz. yatar mısın akşamdan sabaha o koltukta. cık. ı ıh yatmam. yatağım var benim.

aranma sayıları göz önüne alınarak yapılan sorgulamada çıkan sonuçlar bize nelere meraklı olduğumuz konusunda ışık tutuyor. acip bi ışık. ışıl ışıl oldu heryer. hay allahım ya manyak bu millet:)

Ara sıra ziyaretime gel saklandığın yerden çıkıp. Taze çiçek kokuları getir gelirken ve acılarımı götür.

O günde diğerleri gibiydi. O gün aslında bugündü. Belki de bugün o gündü, ama ne fark eder ki. Tabi sen anlamıyorsun ne dediğimi. Ama daha önceden de –bir çok kez– dediğim gibi kimseden ama hiç kimseden artık beni anlamasını beklemiyorum. Çünkü o o kadar yaklaşmıştı ki -aslında o anladı sanmıştım… – her neyse ne diyordum ben. Bilmiyorum… ama şunu biliyorum bugün yada o günde sıradan bir gündü. Yine müzik, yine yalnızlık… sonsuz yalnızlık… buraya ait olmama hissi, hayatın sıradanlığı, her gün aynı şeyleri tekrar yaşamanın verdiği sıkılganlık ve bezmişlik.

Einstein bu soruyu son yüzyılda yazmış ve iddia etmiştir ki: “Dünya insanlarının %98’i bunu çözemez!”
Bu soruda hiçbir şaşırtmaca yoktur, tamamen mantığa dayalıdır.
Mantıklı bir şekilde çözüme ulaşabilirsiniz.
1. Beş tane ev var hepsi ayrı renk.
2. Her evde oturanın ayrı bir uyruğu var.
3. Hepsi de ayrı bir içecek içiyor, ayrı bir hayvan besliyor ve ayrı bir marka sigara içiyor.
4. Bu beş insanın hiçbir diğerinin yaptığını yapmıyor. Yani sigarası ayrı, içeceği ayrı, beslediği hayvan ayrı ve evi ayrı.