Durduramam kendimi, söyleyiverir bazen varlığım yaşama nedenimin olmayışını ve O her bunu söylediğinde unutmak için büyük çaba sarfeder beynimdeki küçük küdamlar.Hemen unutulmalıdır, tehlikelidir çünkü ve tam bir çözüm değildir unutmaya çalışmak,pek temiz sonuç verdiğini görmedim şimdiye dek.Sebep budur ki başkalarından yaşama nedeni çalarım,yakınıma kim gelirse artık.
Hayallerinin gerçekleşmesini O’nun adına O’ndan çok ister,korkularından en az O’nun kadar korkarım.Böylelikle yaşarım.Çok zevkli olduğunu düşünmem ama bilemem belki çok kişi benim gibi Ya da herkes başkasının sebebini çalıyorsa gizlice,gerçek hiç bir sebep yok demektir.
