bildirgec.org

pipo

iki nokta arası

mylnx

Computer Graphics Bugs

yahooka

Ispanyol ressam Juan Miro‘nun surrealist tarzini olusturan temel oge, ic yasantisina dair duygularini, ozgurce ve kaygilardan uzak bir betimleme ile yansitmasidir. Cagdasi bir cok sanatci gibi renkli ve hareketli bir hayati tercih etmeyen Juan Miro, yasamini genc yasta evlendigi karisi ve birlikteliklerinin meyvesi olan kizi ile gecirmeyi yeglemistir. Cok okuyan, cok dusunen, ice donuk bir kisilige sahiptir.

bromart.com

carloscastaneda.net

Hayatimizin büyük bir parçasini dolduran egitim kurumlari ve evlerinde geçirdigimiz zamani ne kadar gerçek yasiyoruz? Insan dogdugundan beri hayat denen okula basliyor olsada, milli egitim ve YÖK egitiminede gereksinim duyuyor. Ögrenmek amaci ile gittigim her okulda nedense genel olarak bir bosluk hissetmisimdir. Söz konusu bosluk, kelime anlamiyla düsünüldügünde farkli bir ideali gerçeklestirmesi beklenen, fakat bir türlü kendi anlamiyla birlesemeyen bir egitim sürecinden dogar. Bu noktadan sonra çok genel konusmayi tercih etmesemde, sadece birebir yasadigim egitim problemimin diger bireylerdeki etkilerine de deginmeyi uygun buluyorum. Amaçsizca gidilecek bir yer, gitmek zorunda olunan bir yer olmamalidir. Gittigim okullarda tanidigim birçok ögrenci, ögretmen, akademisyen ve bazi profesörlerin bulunduklari yerlerdeki statülerini, gerektigi gibi kullanmadiklarini gördüm. Bu durum aslinda tam bir kaos gibi görünüyordu. Çünkü sistemi yaratanlar kadar bir de kendini sisteme dahil olmak zorunda hissedenler vardi. Bu gibi topluluklarda bazi insanlarin aci çektigini görebilmemin sebebi, onlarin da sistemden rahatsiz olmasiydi. “Böyle bir sistemede bizde egitim istemeyiz. Ama n’apcan? Sikcan disini. Diplomani alcan, kurtulcan. Köprüyü geçene kadar ayiya dayi demeyi ögren!” diyen zihniyetin ayiya, dayi kelimesinin bir süre söylenip sonra bir daha hiç söylenmeyecegini düsünmesi benim, “bakin arkadaslar, diplomayi alirken de ayi orada olacak. Sonraki hayatinda ayiya ‘ayi’ demeyi ögrenemeyenleriniz nasil ayiya ‘ayi’ der?” dememe sebep oluyor. Kendi hakkini savunmayi tercih etmeyip, hakkini savunacagi zamani bekleyen kisi bosuna bekler. Çünkü hayatta karsilasilan her seyde her zaman daha iyileri vardir. Daha iyi olmak için dogru yolda gitmek gerek. Kisaca bu günün isini yarina erteleme! Daha e-mail’in ne oldugunu bilmeyip, grafik tasarim hocaligi yapan profesör, kültürü yerinde olup da paylasmayan ögretmen, müzik dersinde flüt çalamayani sinifta birakan müzik hocasi, Leonardo da Vinci’yi Leonardo di Caprio ile karistiran gelecegin heykeltrasi, ben neden düsünemedim deyip sinir olan akademisyen, çikmis kolu kesen doktor, milleti anlamayan devlet, vs vs vs… olmasin isteniyorsa zor bisey degil. Olmasi gerektigi gibi davranmak bir çözüm. Kisinin kendisini savunabilmesi, yasanilan hayatin her daim hayat oldugunu ve aslinda kaybedilecek bir çok seyin bilgiden ve dogrudan önemli olmadigini farketmesi ile olur. Beyin kabullenmek için degil düsünmek için kullanilir. Yoksa “Seni de koyunu yaratan mi yaratti?” diye sorarim.

joesoren.com