Aşık olmaya felan niyetim yoktu. İlk sinyal de benden gelmemişti. Tipim de değildi. Yalnızlığımı da seviyordum. Zaten çıkmaktan, fırtınalı ilşkileri yaşamaktan bıkmış bir insandım
Peki ne oldu hesapta yokken ona AŞIK oldum.
Şu anda konuşuyoruz.Önceki ilişkisini yeni bitirmiş.Kalbini kazandığımı söylüyor, etkilendiğini, hoşlandığını.
Fakattt…….ARAMIYOR!!!! İş çıkışında mutlaka bir işi çıkıyor.
Ya diyorum “Aramam seni rahatsız ediyorsa, aramayayım”. “Ya da sende bir anlam ifade etmiyorsam, boş yere yormayalım birbirimizi.” Yani net bir şey söylese tamam. Açıkça istemiyorum dese beni istemeyeni ben hiç istemem. Yüreğime taş basar gene aramam.Ama 2 dak. konuşuyoruz işi bahane ediyor “Seni sonra ararım” diyor kapatıyoruz. Kızıyorum aramayacağım diye. aklımı çelen o. Hoşlandığını söyleyen o. Öpüşmelerimizden etkilendiğini söyleyen o. Şimdi kalkmış ben sanki arama, yalvarma moduna giriyorum. Tamam aramayacağım diyorum kendime. Olmuyor. Bir sesini duyayım hesabı. Kızıyorum, ters çıkıyorum, gönlümü alıyor.Özlediğini söylüyor, ama akşamları başka yerde.Bana geliyormu geliyor, onlarca defa aradıktan sonra. Uyku yok sürekli düşünüyorum, sürekli özlüyorum.Ve böyle düşünmekten nefret ediyorum. Hayır, daha 1 aylık hadise ve görüşme sayımız 3-4 ü geçmez. Hani yıllar geçse diyeceğim ki ilişkimiz yıprandı.
