Yağmurun bir tek damlasının
pürüsüz cam(n)ımda kendine yarattığı
derinlemesine sevdalanmış,
öpücüklerle kazınmış
sıcacık yuvam
tüm bu olağandan kaçıp sığınasım var sana,
kıvrılıp uyuyasım şevkatinde,
gök kuşağı bulup bir de
içine saklanasım var seninle birlikte.
kalabalığın kalabalık olduğu kadar
boş olması
ürpertir ruhumu,
kaçasım gelir bilirsin.
söyle bana van kedisi;
mıknatıs mısın?
çekmektesin var olmakta olan tüm sevgimi
kara delik misali içine almaktasın,
sorgusuz, kollarına bıraktığım benliğimi
