bildirgec.org

14 kasım 2007, 25 yaşıma bastım ve pek mutlu bir hayatım olduğu söylenemez. iş hayatım berbat, evleneli 20 ay oldu güzel gidiyor ancak sıkıntılar diz boyu. masrafların ölçüsü yok. evlenmek isteyenlere evlilik aşamasında olanlara bir nasihatım olsun: eksiklerinizin olduğunu hissediyorsanız evlenmeyin. 23 evlilik için erken bir yaştı belki ama yaptım, evlendim. pişman değilim. keşke 30 yaşımda evlenseydim.

14 kasım 2007, 25 yaşıma bastım ve pek mutlu bir hayatım olduğu söylenemez. bir çok şeyi unuttum. arkadaşlıkları, alemleri, gece hayatını, eylenmeyi bir yerde ve yeniden aşık olmayı. derdim yaşamak için çalışmak, çalışmak için yaşamak…

http://www.haberler.com/hayati-30-kurus-icin-zehir-oldu-haberi/

Aşk. eminim her önüne gelen bu konuda bir ahkam kesmekte herhangi bir sakınca görmemiştir. Tabii ki hatalı bir davranış değil. Eminim ki herkes kendi bünyesinde en alasını yaşamıştır. Bir de ben sazı elime alayım diyorum.

Aslen mantıksız ve bilimsel olarak: “Vay efendim türün kendini devam ettirme isteğidir” yok “kokudan kaynaklanır” ve ya “genetik olarak geniş omuzlu erkekler, kalın dudaklı kadınlar şu ve bu sebeplerle cazip gelir” şeklindeki bbeyanatlarla açıklanmaya çalışılmaktadır. Kimbilir doğrudur belki de. Zaten biz insanoğlu sebebine değil sonucuna bakmalıyız. Zira pek katlanılası sonuçları yoktur. Zaten genelde bir kalıp olarak kullanılan “Mutlu aşk yoktur.” kahretsin ki bize doğruyu işaret etmektedir.

Şiirler yazıyorum günlük, bir tek benim sevdiğim. Hayaller kurar oldum; başrol oyuncusu yanımda otururken, ona, “keşke gerçek olsaydı” diyemediğim. Elleri çok güzel; tutabilsem de, sıkıca kavrayıp, “hiç bırakmayacağım” diyemediğim.

Günlük; ben aşık oldum. Hem de yeni değil. İki senedir aşığım aynı kıza. Günlük; ben, arkadaşıma aşık oldum! Sürekli, yan yana, göz gözeyiz, ama onun gözleri benimkiler gibi bakmıyor be günlük. Farkında bile olmadan, bana büyük acılar çektiriyor.

Çoğu arkadaşım, durumdan haberdar. “Söyle, rahatlarsın” diyorlar, günlük. Sırf benim içimde kalmayacak diye, o çok güvendiği arkadaşının, kendisine hep yalan söylediğini, nasıl anlatırım ona? “Neden”, diye sormaz mı bana; “Neden, daha önce söylemedin”. Ne cevap verebilirim ki? “Senin beni sevmediğini düşündüm” desem; “peki, niye şimdi”…

içimdeki benle yani ikinci benle çatışmakta dışımdaki ben son birkaç haftadır.. içimdeki ben uzun süredir suskundu.. iyi ya da kötü hiçbir etkisi yoktu dışımdakine.. ama şu son günlerde dışımdaki benin sevdiğini sevmeye başladı o da.. ve o birini sevmeye başladı mı karşısındakini durmadan sorgular.. bu sorgulama olayı karşıdaki şahsın incinmesine neden olunca da dış varlık iç varlığı hiç çekemez.. bu çekememeler biraz zaman sonra yerini çatışmalara bırakır.. içimdeki beni nasıl öldürebilirim bilmiyorum ama varolmasın istiyorum artık.. onun varlığı dışıma vuruyor, boş yere kıskançlık krizleri, paranoyalar v.s. şeklinde.. bana ikinci beni öldürebilmem için bir yol bulun ne olur.. dayanamıyorum artık.. yoksa aşk sadece kıskançlık ve paranoya’dan ibaret mi?