bildirgec.org

…beni her terk edip gittiğinde bir boşluğa düşüyorum. Ve bu boşluğu doldurmak için sen gider gitmez, telefona koşup, aklımda ki ilk telefon numarasını çevirip, uzun uzun konuştuktan sonra, koşar adımlarla ona gidiyorum. Mum ışığında yarı aydınlık oda da kendimi rahatlatmak için konuşur, hayallerimi ve hatta bedenimi paylaşıp gün doğmadan kaçıyorum sessizce o semtten. Bir suçlu gibi, cinayet işlemiş bir katil gibi… Bu gece de beni terk ettiğinin hemen ardından, yine vardım farklı bir semte. Eve dönüp aynaya baktığımda utandım kendimden, seni değil kendimi aldatıyordum aslında. En acı olanı da bu ya. Odama gittim, pencereyi açtım, ayaz hava odamla beraber, bedenimi serinletti. Uykumun kaçtığının farkına vardım. Bu halde yatağa uzandım, ama uyuyamadım. Ve düşündüm, Biliyordum sevgili; sende beni her terk edişinde benim gibi yapıyordun. Bir başka evde, bir başka beden de hüküm sürüyordun. Belki bu yüzden vazgeçemiyorduk birbirimizden, sen beni terk etmekten ve bende seni beklemekten.Günahlarımız bile aynı senle… Ama şimdi söyle hangimiz daha günahkârız?

Ne sesin kaldı ne nefesin
Gittiğin yolda izin bile yok
Peşinden gelemiyorum
Gelmemi ister miydin?
Gerçi bunu da bildiğim yok
Gel desen gelirdim
Bunu da senin bildiğin yok
Yine yitirdin beni
Yine bitirdin beni
Sil baştan yapmak zor değil
Sadece silmek zor
Silindiği kadar
Silinmeyenler de
Payıma düşen kâr
Gittiğin yol karanlıktır
Şimdi senin ellerin de üşümüştür
Kaç kere dedim sana
Danalık yapma
Dinlemedin beni
Düştün yollara
Yolun açık
Aydınlık olsun
Sok ellerini cebine de
Bari cebinin astarı ısıtsın
Karanlıktan korkarsan bir ses ver
Yine koşar gelirim
Ama bunu da sen bilmezsin.