“…Acıdan acıya fark var. Ve benimki acıların en büyüğü, evlat acısı idi, üstelik de yağmur yağıyordu.”
Kadı Hüseyin Fikri Efendi’nin oğlu olarak 23 Haziran 1901 senesinde İstanbul’da dünyaya gelen Ahmet Hamdi Tanpınar, Türk Edebiyatı’nın belkemiğidir. Hocası Yahya Kemal Beyatlı‘nın yönlendirmesiyle Batı Edebiyatı’na merak salan Tanpınar, Balzac ve Dostoyevski romancılığını, Paul Valery şiirlerini ve Marcel Proust’un ‘Kayıp Zaman İzinde’ serisinden etkilenmiştir.
http://www.istanbultanpinarliteraturefestival.com/tr/default.aspx
Bazen kendimi düşündükçe korkuyorum. Aklıma kimse gelmiyor, hodbin ve sevgiden mahrum bir insan. N’olur biraz kendimle meşgul olabilsem. Aslında fena adam değilim; fakat çok hırpalandım, çok sarsıldım, çok ihmal edildim, hor görüldüm ve bütün bunlar yavaş yavaş mizacımın tahammuruna, ekşimesine sebep oldu.
Vefatından çok sonra yayınlanan günlüğünde Tanpınar, yaşadığı buhranları, çektiği acıları bu cümlelerle ifade ediyor. Tanpınar Türk Edebiyatına kazandırdığı eserlerle, yazdığı makalelerle yeni olduğunun bilincindedir. Şiirlerinde sustuğunu söyleyen Tanpınar, hikâye ve romanlarıyla bu suskunluğunu bozar. Yaşarken hep “sukût suikasti”nden ıstırap çeken Tanpınar hiçbir zaman umudunu yitirmedi.
