İşim bir pasajın içinde haliyle aynı katta ki herkezi tanıyorum.İnsanlar böyle ortamlarda genelde hep sıkıntılı olurlar.İş olmadı,borç var gibisinden…
Ben de bizim katın yaşça en ufak, küçük esnafı olduğum için nedense moralim bozuk olsa da,işim olmasa da hep onları eğlendirmek görevini üstlendim.Hiç değilse eğleniyorduk.Kendime bir görev üstlenmiştim.Bu durumdan şikayetçi değildim tabiki.
Hani her şeyin üst üste geldiği o kötü anlar vardır ya işte öyle bir gün artık kendimi tutamadım ve ağladım,ağladım ağladım….
