Nuray, en iyi arkadaşım. Çok çok uzun yıllar olmadı birbirimizi tanıyalı, ama birkaç seneyi, geceli gündüzlü beraber geçirdiğim dostum, yurtta kaldığımız günlerdeki ranza arkadaşım… Geç başlamıştım üniversiteye, herkes düzenini kurmuş, arkadaş ortamını sağlamış, kimse kimseyi yeni bir çevreye kabul etmiyor. İlk onla tanıştım, sağolsun çok da destek çıktı bana, herşeyin paylaştı. Aynı sınıftaydık, tesadüfün bu kadarı demiştik. Ve aynı gün yanındakini sepetleyip, sıra arkadaşı olmuştum. Okula beraber gidip beraber geliyorduk. Hoşlandığı bir çocuk vardı, ama çocuk pek de ilgili değildi, peşinde de çok kişi olmasına ragmen, Nuray takılıp kalmıştı ona. Sabah 7 ‘de kalkar, beni de kaldırır:
— Bugün onunla derslerimiz aynı saatte, hadi kalk da makyaj yap bana.
++Nuray, git şurdan uyuyorum daha derse 2 saat var.
–Ya kalk işte, bugün çok güzel olayım, birdaha derslerimiz denk gelmiyor.
++OOfff Nuray off…
