öldükçe büyüyoruM
tenimi gezgin bir ruhtA kaybettiğimden beri
haşarı, Körpe, merdane yüreğimi
pörsümüş duygulAra emanet ediyorum
çekiLmez oldu bu film baba’dan üryan rüyamdA
sokulmak istEyen kim o ânıma
ben bir hiç oğlanıyım dostum yevski
bir Cellatın celâli postundayım “insan babasızdır”
daaannn dİye dastana düşlerimi sürtmeyin
filinta kalbimin alnına yaslanın düşünmeyin
hasretinden prangalar eskiteni ârif olan anlar
ârif olan odur ki, yalanı başka bir yalanda doğrar
bu şiirin arabı belki Lawrence’ı bağlar
üç kuruşluk parodiler kesinkes brecht’i dağlar
