bildirgec.org

Kusmak istiyorum, ne var ne yoksa içimdekileri kusmak, kusmak, kusmak……

Alkolün dibine vurulan bir gecenin sonunda, nereye kustuğunu bilmeden kusmak, kim var karşında neyi kime anlattığını bilmeden kusmak, tükürmek bu hayatın içine…

İçim acıyordu eskiden, şimdi acı yok sadece bir sızı kaldı, eğer kusarsam o sızı da geçecek…

Kusmazsam eğer öleceğim kederimden, içime kapanıp, kendi dünyamda bu kederle yaşayacağım.. Hayır olmaz kusmam lazım, bu lanet şeyi içimden çıkartmam lazım, ancak kusarsam rahatlayacağım, ama başaramıyorum. Midem bulanıyor, gördüklerim, yaşadıklarım midemi bulandırıyor, kusmam lazım, kusmazsam soluk alamayacağım…

*Dengem yok.Duman konserinden çıkıp fasıla gidiyorum.İşkembenin üstüne beyti yiyorum,yanında da ayran içiyorum.

*Feridun Düzağaç dinleyip,arakasından İbrahim Tatlıses’in cdsini takıp kavur balıklarında oynuyorum.

*Ayda bir kez odamdaki mobilyaların yerlerini değiştiriyorum.

*Saat sesinde uyuyamıyorum.

*Çok alkol alınca sızamıyorum.En kötüsü kusamıyorum.

*İnsanları sevmiyor ama onlara kızamıyorum.

*Sigaraları ucuca ekliyorum.

*”Deli gibi seviyorum” dediğim adamı bir hafta sonra tanımıyorum.

*Uyku arasında konustuklarımı hatırlamıyorum.

Odamda bilgisayar ekranına bakarak otururken, yeniden hareket etmek için motive olmaya çalışıyorum. Yapmam gerekenler listesine bakıyorum, telefon açılması gereken yerlere, uzun konuşmalar yapılması gereken yerlere, mecburen aranması gerekenlere de. Sürekli yanıp sönen MSN kişilerinin konuşma kutucukları gözümü rahatsız edip duruyor. Müziğin sesini biraz daha açarak bundan kurtulmaya çalışıyorum. Ama sanırım birazdan telefon çalacak ve yapacak yeni bir işim olacak. Galiba telefonun arkasındaki fişi çıkarmak en mantıklısı ya da kendime ait fişi çıkarmak… Saat 13:30 ve yorgunluğum zamanın hızla geçmesini sağlayamaz. Birazda midem bulanıyor. Kusabilecek miyim acaba? Ya da izin almak için kusmak mantıklı bir durum mu? Ne oluyor bana.

Almanya’da politikacılarla ilgili bir film afişi

Sana Politikacı Olamazsın Demedim…!!!

Ama adam olamazsın diye çok rahat derim.
Herkesin bildiği ve bıyık altından güldüğü türden politikayı ve politikacıları oldum olası sevemedim.
Fakat bunların içinde, ehven-i şer kavramını bize hatırlatacak türden, iyiden iyiye çiğ tipler yani anlayışlar vardır.
Hedef seçtiğini yerden yere vurur, eleştirir, kafasını gözünü yarar, ağzından tükürükler saçar ve kan damlar dillerinden. Ve baştan kara bir ideolojiyi kusarlar. Bizlerin de buna inanmamızı ve onaylamamızı beklerler. Herhalde sözleri bittiğinde “bugün de yine insanları aydınlattım” türünden hayaller fısıldıyorlardır kendilerine. Üstelik bu anlayışa sahip tipler, öyle, sadece bir eğilimde de yok. Nazar değmesin, bu konuda da abartılıyızdır. Bütün eğilimlerde, böyle insanı politika ve politikacılıktan iyice soğutan tipler var malesef. Çıkarların karşıtlığı bu kadar keskin olunca, yaşama yansıması da bu kadar sert vuruyor.