Size Afet’in hikayesini anlatacağım bugün.
Afet bizim evin küçük yaramazı. Akşam yorgunluğuyla koltuğa oturup biraz dinlenmek istediğimde, evin sessizliğinde onun tıkırtıları gelir hemen kulağıma. Benim geldiğimi görmüş -belki de beni tanımıyor bile, herhangi biriyim onun gözünde- , kendi yalnızlığından kurtulmak için beni çağırmaya ya da benim yanıma gelmeye çabalıyor muhtemelen. Bense, onun bana varlığını hissettirme çabasına hayran öylece dinliyorum bu yaşam savaşındaki azimli yürüyüşü.
