İlk hissediş, ilk bakış, ilk dokunuş… Sana o duyguyu nasıl anlatabilirim ki? O anı hissetmek, yaşamak lazım, anlatmaya gücüm yetmez ki… Anlatamamaktan korkuyorum kızım… Seni, sana anlatamamaktan. Avuç kadardın, mini minnacık. Sürekli ağlayan yaramaz bir bebek… Daha dün değil miydi? Düştüğü yerden kalkamayan, gelip birisinin kaldırmasını bekleyen… Hayata dair ne varsa bir çırpıda öğrenmek için değil miydi o saçma sapan soruların? Möö! Möö! diye bağırıp Ali Babanın çiftliğini söylerken ne kadar mutlu olurdun… Hatta bir kaç kez peş peşe tekrarlamaz mıydık? Geceleri bazen korkuyorum deyip babanla benim aramıza girebilmek için bahaneler bulmaz mıydın bebeğim…
