halkına sırtını dönmüş bir gerilla gibi
caz partisini ilk ben terk ettim bu gece
lüzumsuzluğun gereği yoktu
ve zaten sana yazdıklarımı da
yanında getirmiştin
migros poşetine koyup
önemli yerlerin altını çizmiştin
ya da genelini önemsememiştin belki
bunu hiç bilemeyecektim
bilmemin de gereği yoktu
nasılsa bir şekilde geçiştirecektin beni yine
halkına profilini dönmüş bir general gibi
ayarsız sesinle
sana yazdıklarıma yaptığın besteleri seslendirecektin
dışarda belki de kar vardır
hangi yüzyıldayız bilmiyorum
arada bir ayak sesleri dayanıyor kapıma
arada bir eşikteki yemeğimle boş tabakları değiştiriyorum
ve aynasız sesimle
hiç işlemediğim cinayetlere dnamı bırakıyorum
beni kolay bul diye
beni kolay unut diye
beni kolay poşetle diye
bildiğim bütün idam haberlerini
film şeridi gibi gözümün önünden geçiriyorum
