çekmekle bitermi bu hayat yolu?
düşüncelerin farklıdır, beklentilerin, sevinçlerin, sevdiklerin, sevenlerin, isteklerin…
ama gelen aynıdır, hüzün, umutsuzluk ve sonuna kadar dram.
ne demem lazım ya da ne yapmam gerek? “şükretmek lâzım” diyor birileri, birileri “takmamak gerek” diye fısıldanıyor.
oğlum gelmiş kulağıma “babam” diyor, eşim öbür taraftan “kanayan yaram”!…
