http://2.bp.blogspot.com/__088VZt11kw/SRq-pztazeI/AAAAAAAABwM/KfWRu21Htxs/s320/cocuk-yelek.jpg
Okuldan mezun olduğum ilk yıllarda, ne olacağıma karar verememiştim, tercihlerimin arasına yazmıştım ama, bir Endüstri Mühendisi nin ne yaptığını bile bilmezdim..
”R” leri söyleyemezdim..Çok sıkıntı oldu bu yüzden..İçinde ”R” olan kelimeleri seçmezdim konuşurken..
Anneannemin ördüğü göznuru erkek yeleğimi hiç unutmadım..
-Bak oğlum, bunu senin için ördüm, bir günde..İyi erkek olacak benim oğlum..Okullara gidecek, anneannesini hastanelere götürecek..
Beni tarlada kovalayan yılanı da hiç unutmadım, onu beni yakalamasın diye, ne yollara sokmuştum, başarımın sonunda eve 2 adım kala bayılmışım..
Sevdiğim bir kız vardı, daha ilk sınavı kazanamamış bana söyleyememişti. 2. Sınav zamanı geldiğinde anlamıştım yalan söylediğini..Başarısızlığına değil de, başarımın karşısında ezilerek yalan söylemesine üzüldüm.
Başarıya aşıktım, başarısızlık ise her insanın arkasında, onu kovalayan, fırsatını bekleyen, ürkek bir yılandı aslında.
İlk iş başvurusu yaptığımda, kabul edilmedim, ama yılmadım, yürümeye başlar başlamaz, ilk adımımı hendeğin içine atmıştım sanki..
Başka dilleri öğrendim, dilim ”R” leri söyleyemedikçe, başarılı oldum..
Annem okuma yazma bilmezdi, babam çay zamanı geldiğinde memlekete gider, çay toplardı..Yaz sonunda toplu parasını aldığında keyfinden yanına varılmazdı..
