bildirgec.org

Açıldı uçurum, bir yıldız kaydı..Yabancı gezegenlerin yabancı güneşlerin,içinde bocalayan minik bir yıldız..sevemedim,ölümden ve kandan,soğuktan ve sıcaktan,yalnızlığın ve boğuntunun sahipleri adınasevemedim..Belki de çok geçmeden beklenen gelecek..Bir an yakalayıp, bıraktığı düşüne süzülecek…Bir şey gelecek evet,Adam gelen şeyi görecek,ölümün ve soğuğun,dövüşün ve uykusuzluğun,sahipleri adına!gelecek..

Bekle beni sen gelmezsen ben geleceğim
Kırmızı berenle bekle.
Yağmur ıslatırken yüzünü
karlar yağarken bekle..
saçma da olsa bekleyişin,
bekle yine.
Yalnız sen olsan bile bekleyen,
bekle
Bekle beni.
Bekle beni geleceğim.
Acıma bizi unutturmak isteyenlere..
Eğilme önlerinde bekle
Bizi yaşatanın ne olduğunu bilenim!
Bekle be

14 Şubat Sevgililer Günü’ nün mazisi Roma İmparatorluğu zamanlarına dayanır. Bir rivayete göre, Kadınlık ve evlilik tanrıçası olan Juno’ ya adanmış Lupercalia Bayramıdır. Bayramın ilginç olan tarafı şudur, sevgili bulmak isteyen genç kızlar, isimlerini bir kağıda yazarak bir kavonoza

atarlar, bekar erkekler ise kavonozdan bir isim çekerek kısmetlerini ararlar ve çektikleri isim ile evlenirler. Bu gelenek haline gelmiştir. Hristiyanlığın yayıldığı dönemlerde İmparator 2. Cladius’ un emriyle bütün erkekler savaşa çağırılır, fakat kimse karısını ve sevgilisini bırakıp savaşa gitmek istemez. Bunun üzerine asker bulmakta zorluk çeken Cladius, nişanlanmayı ve evlenmeyi yasaklar. Fakat Valantine isimli bir papaz vardır ve gizli gizli insanların nikahlarını yapar. Bir ihbar üzerine

yakalanır ve işkence sonucu M.S. 14 Şubat 270 yılında dövülerek öldürülür. Ölürken şöyle bir dua eder; “umarım bütün sevgililer ölümümle birleşirler.” Aradan 2 asır geçmiştir. 496 yılında Papa Gelasius, papaz Valentin’i aziz, 14 Şubat’ ıda St. Valentin Günü (Sevgililer Günü) ilan eder.
Dünyanın pek çok ülkesinde kutlanmaya hâlâ devam edilmektedir. O gün sevgiliye bir hediye almak gelenek haline dönüşmüştür.

Aradan geçen uzun zaman diliminden sonra tekrardan sahalara dönmek heyecan verici bir duygu, aslında heyecan verici o kadar çok durumlar ve anlar yaşadım ki belki de buraya dönmek en hafifi.

Geride bıraktığım süre zarfında hayatımda oluşan değişikliklerin haddi hesabı yok. Ama bunların içinde bir tanesi var ki o da dünyaya bedel. Kızıma kardeş , bana ve eşime ikinci bir evlat yedi seneden sonra çok muhteşem bir duygu. Şimdiden onunla tanışmak ve yumuk gözlerine bakabilmek için sabırsızlanmak , aldığım her nefesin ona hayat veren damarlarla buluşmasını bilmek dünyanın yedi harikasının gizemini ve güzelliğini bile geride bırakıyor . Herkesin ve isteyenin bu duyguyu tatmasını isterim . Bu arada siz bu heyecanı anneme sorun , son iki yıl içinde bu dördüncü torunu , sekiz ay önce ve ondört gün önce teyze oldum . Dolayısı ile teyze olmaya doydum anne olayım dedim.