“Müziği duyabiliyor musun? Tınıları, vuruşları, ara ara duruşları.”
-Ne müziği Allah’ın cezası, zil çalıyor. Kalk da bak şuna.
“Sessiz yaklaşımlar arıyorum kimi zaman, yanımda bitiveren. Ben gitmemeliyim, ben istememeliyim, ama olmalı.”
-Anneeeeee!!! Biriniz bakın şu kapıya artık. Yazık, ağaç oldu.
“Ağaç olmak bir başına, dimdik ve sıkı sıkı tutunmak toprağa. Yağmurla dans etmek, kök salmak özgürce.”
-Kim gelmiş?
-Figen.
-Hoş geldin aşkım.
-Hasretine dayanamadım, çıktım geldim.
Ailesinin ilk çocuğu idi. Sabırsızlıkla bekleniyordu. O zamanlar önceden çocuğun cinsiyetini öğrenmek gibi bir imkâna da sahip değillerdi.
Yani aile üyesi için bir yatak ve giyecekler hazırlanmıştı kıt kanaat imkânlar ile. Doğum masrafı bile bütçelerini çok zorluyordu. O yüzden evde doğum yapmaya kadar verilmişti.
Beklenen gün geldi, sancıları dayanılmaz olmuştu. Ebeye haber verildi, sıcak su kaynatıldı sadece ebe henüz ulaşmamıştı.
Dışarıda lapa lapa kar ebenin anneye ulaşmasını geciktiriyordu. Doğum yapacağı için ebenin kapısında yatamazdı.
