bildirgec.org

Hrant Dink cinayeti, milliyetçi duygularla işlenen kişisel bir cinayetmiş. İstanbul Emniyet Müdürü Celalettin Cerrah’ın açıklaması bu yönde. Peki bu dava bu şekilde kapatılacak mı?
http://www.hurriyet.com.tr/gundem/5818170.asp?gid=112&srid=3428&oid=1&l=1
Eğer bu dava bu şekilde kapatılır da üstüne daha fazla gidilmeyip azmettirenler bulunmazsa bu ayıbı ne A.B unutur ne de burdan prim yapmak isteyen Fransızlar. Bu utancı yaşamamak için bu davanın bu şekilde kapatma çalışmalarına izin vermeyelim sesimizi duyuralım. Haber bültenlerinde bu cinayetin haberinin yerini magazain haberleri alacak elbet bir kaç güne kadar. Ama kamuoyunda ses bulduğu sürece bu kadar kolay olmayak bu davanın üstünü örtmek.

Gazeteci-yazar Hrant Dink’in öldürülmesi Türkiye’nin birçok yerinde basın açıklamaları ve gösterilerle protesto edildi.

Toplumdan farklı düşünen insanların bu kadar kolay harcandığı başka bir ülke var mıdır acaba? İnsanları fikirleriyle aydınlatan, düşüncelerini korkmadan söyleyen insanlar faili meçhul bir şekilde öldürülüyor. Aydınların, fikir adamlarının bu kadar rahat öldürüldüğü başka bir ülke bilen varsa söylesin lütfen!..

Bunun son örneğini de hepimizin bildiği Hrant Dink’in öldürülmesinde gördük.

Türkiye’de 1909’dan bu yana öldürülen gazeteciler;
(kaynak ntvmsnbc)
Hasan Fehmi Bey/Serbesti (İstanbul 6 Nisan 1909)
Ahmet Samim/Sada-yı Millet (İstanbul 19 Temmuz 1910)
Zeki Bey/Şehrah (İstanbul 10 Temmuz 1911)
Şair Hüseyin Kami/Alemdar (Konya 1912 veya 1914)
Hasan Tahsin/Hukuk-u Beşer (İzmir 27 Temmuz 1919)
Silahçı Tahsin/Silah ve Bomba (İstanbul 27 temmuz 1914)
İştirakçi Hilmi/iştirak,Medeniyet (İstanbul 1922)
Ali Kemal/Peyam-ı Sabah (İzmit 1922)
Hikmet Şevket (1930)
Sabahattin Ali/Marko Paşa (Edirne 1948)
Adem Yavuz/Anka Ajansı (Kıbrıs 27 Ağustos 1974)
Ali İhsan Özgür/Politika (İstanbul 21 Kasım 1978)
Cengiz Polatkan/ Hafta Sonu (Ankara 1 Aralık 1978)
Abdi İpekçi/Milliyet (İstanbul 1 Şubat 1979)
İlhan Darendelioğlu/Ortadoğu (İstanbul 19 Kasım 1979)
İsmail Gerçeksöz/Ortadoğu (İstanbul 4 Nisan 1980)
Ümit Kaftancıoğlu/TRT (İstanbul 11 Nisan 1980)
Muzaffer Fevzioğlu/Hizmet (Trabzon 15 Nisan 1980)
Recai Ünal/Demokrat (İstanbul 22 Temmuz 1980)
Mevlüt Işıt/Türkiye (Ankara 1 Haziran 1988)
Seracettin Müftüoğlu/Hürriyet (Nusaybin 29 Haziran 1989)
Sami Başaran/Gazete (İstanbul 7 Kasım 1989)
Kamil Başaran/Gazete (İstanbul 7 Kasım 1989)
Çetin Emeç/Hürriyet (İstanbul 7 Mart 1990)
Turan Dursun/İkibine Doğru veYüzyıl Derg. (İstanbul 4 Eylül 1990)
Gündüz Etil (1991)
Mehmet Sait Erten/Azadi (Denk Diyarbakır 1992)
Halit Güngen/İkibine Doğru (Diyarbakır 18 Şubat 1992)
Cengiz Altun/Yeni Ülke (Batman 25 Şubat 1992)
İzzet Kezer/Sabah (Cizre 23 Mart 1992)
Bülent Ülkü/Körfeze Bakış (Bursa 1 Nisan 1992)
Mecit Akgün/Yeni Ülke (Nusaybin 2 Haziran 1992)
Hafız Akdemir/Özgür Gündem (Diyarbakır 8 Haziran 1992)
Çetin Ababay/ Özgür Halk (Batman 29 Temmuz 1992)
Yahya Orhan/Özgür Gündem (Ceylanpınar 9 Ağustos 1992)
Hüseyin Deniz/Özgür Gündem (Ceylanpınar 9 Ağustos 1992)
Musa Anter/Özgür Gündem (Diyarbakır 20 Eylül 1992)
Yaşar Aktay/Serbest (Hani 9 Kasım 1992)
Hatip Kapçak/Serbest (Mazıdağı 18 Kasım 1992)
Namık Tarancı/Gerçek (Diyarbakır 20 Kasım 1992)
Uğur Mumcu/Cumhuriyet (Ankara 24 Ocak 1993)
Kemal Kılıç/Yeni Ülke (Şanlıurfa 18 şubat 1993)
Mehmet İhsan Karakuş (Silvan 13 Mart 1993)
Ercan Güre/ HHA (20 Mayıs 1993)
İhsan Uygur/Sabah (İstanbul 6 Temmuz 1993)
Rıza Güneşer/Halkın Gücü (14 Temmuz 1993)
Ferhat Tepe/Özgür Gündem (Bitlis 28 Temmuz 1993)
Muzaffer Akkuş/Milliyet (20 Eylül 1993)
Nazım Babaoğlu/Gündem (12 Mart 1994)
Erol Akgün/Devrimci Çözüm (1994)
Onat Kutlar/Cumhuriyet (11 Şubat 1995)
Seyfettin Tepe/Yeni politika (28 Ağustos 1995)
Metin Göktepe/Evrensel (İstanbul 8 Ocak 1996)
Kutlu Adalı /Yeni Düzen (Kıbrıs 8 Temmuz 1996)
Selahattin Turgay Daloğlu (İstanbul 9 Eylül 1996)
Reşat Aydın/AA, TRT (20 Haziran 1997)
Ayşe Sağlam Derince (3 Eylül 1997)
Abdullah Doğan Candan Fm (Konya 13 Temmuz 1997)
Ünal Mesuloğlu/TRT (Manisa 8 Kasım 1997)
Mehmet Topaloğlu Kurtuluş (Adana 1998)
Ahmet Taner Kışlalı Cumhuriyet (Ankara 21 Ekim 1999)

Ermeni asıllı gazeteci Hrant Dink öldürüldü . Bu cinayet yalnızca gazetecinin şahsına yönelik bir cinayet değildir . Sıkılan kurşunlar türkiyedeki ifade hürriyetine ve demokrasiye yöneliktir .

Bu cinayet Hrant Dink’in şahsı üzerinden demokrasi ve ifade hürriyetine yönelik ilk saldırı değildi . Bu aşağlık cinayetten öncede pek çok kez farklı görünümlerde farklı saldırılara uğramıştı.

2002 yılında urfa’da verdiği bir konferansta “Ben Türk değil Türkiyeliyim ve Ermeniyim” dediği için üç yıl süren bir dava ile karşı karşıya kaldı .

burada 301. madde ile ilgili bir haber var.
genel olarak hrant dink ve elif aşafak’tan söz ediliyor.

“But people like Mr. Dink and Ms. Shafak argue that the legal challenges may be backfiring, under the glare not only of Europe but also among Turks themselves, so that in their view, a law used to stifle debate may be encouraging it. ” düşünce ve ifade özgürlüğü için çıkan yasalar tepkileri de birlikte getiriyor şeklinde düşündükleri söyleniyor.