Adamın kibriti çakışıyla irkildi yaşlı kadın ve buruşmuş suratı o kadar gerildi ki gözleri yanan kibrit parçasına bakarken birden ‘ Evlatlarım !’ diye haykırı verdiAdamcağız hayretle elindeki kibrit parçasını söndürdü, sigarasını masaya bıraktı. Feri sönmüş gözlerinden yaşlar akan kadıncağızı şaşkın bakışlarla süzerken olup bitenlere anlam veremedi. Aralarındaki sessizliği trenin keskin düdük sesi böldü.
Genç adam haddim değil nineciğim ama bu halinizin nedeni ne diye atılıverdi.
Kadıncağız ağlamaklı ve titrek bir sesle evlatlarım, evlatlarım dedi.
Ne oldu evlatlarınıza nineciğim dedi genç.
Yaktılar, yaktılar insafsızlar, yüreksiz deyyuslar onları kucağımdan alıp köy meydanında yaktılar.
Gencin neden demesine kalmadan kadıncağız devam etti.
Kan davasıymış bunun adı kan davası adı batasıca kan davası..!
Babalarını da vurdular. Kaçtık kaçtık ama nereye kaçtıysak buldular.
Bu zülüm Müslümana revamı, gavur bile yapmaz böylesini.Teselli için mi bilinmez genç: ‘’ Nineciğim eminim ki kocan ve çocukların cennet bahçelerinde gelmeni bekliyorlardır.’’ dedi. Nine ahh keşke evladım yetmişime geldim. Azrail bir türlü benim canımı almadı. Bana kalan hatıratsa çakan kibrit parçası, bir kibrit parçası…
