bildirgec.org

http://korkusitesi.com/

Biz Afrika’nın aç ve mağdur çocukları…
Biz savaş meydanlarının aç ve yetim çocukları…

Sizin sonsuza uzanan yemek sofralarınız, doymak bilmeyen aç bir nefsiniz kısacası herşeyiniz var.
Ey İnsanlık oysa biz YEMEKSİZİZ!!!
Hala anlamış değilim yedikleriniz nasıl kursağınızdan geçebiliyor. Hiç düşünmüyor musunuz, hiç mi hayal etmiyorsunuz bizim perişan halimizi? Afrika’nın sıcağında kavrulan mini minnacık bir bedenin akbabalara ziyafet çektireceğini? Ha sahi sizin hiç başınıza akbabalar üşüştü mü? Yahut üzerinize bombalar yağarken mayınlı arazide yardım paketi arayan minik bir bedenin parçalara bölündüğünü hayal ettiniz mi? Ha sahi siz hiç bomba gördünüz mü veya mayın patlamasıyla ölen bir arkadaşınızı? Nerden düşüneceksiniz, nerden hayal edeceksiniz? Sizin birbirinden önemli işleriniz, uğraşlarınız var. Misal çatlayıncaya kadar yemek yemek, saatler boyunca hareket etmeden bir ekrana bakmak, çılgınca alış veriş yapıp para saçmak ve en önemlisi durmadan israf etmek, israf etmek. Ne kadar da çok işiniz varmış.

Adamın kibriti çakışıyla irkildi yaşlı kadın ve buruşmuş suratı o kadar gerildi ki gözleri yanan kibrit parçasına bakarken birden ‘ Evlatlarım !’ diye haykırı verdiAdamcağız hayretle elindeki kibrit parçasını söndürdü, sigarasını masaya bıraktı. Feri sönmüş gözlerinden yaşlar akan kadıncağızı şaşkın bakışlarla süzerken olup bitenlere anlam veremedi. Aralarındaki sessizliği trenin keskin düdük sesi böldü.
Genç adam haddim değil nineciğim ama bu halinizin nedeni ne diye atılıverdi.
Kadıncağız ağlamaklı ve titrek bir sesle evlatlarım, evlatlarım dedi.
Ne oldu evlatlarınıza nineciğim dedi genç.
Yaktılar, yaktılar insafsızlar, yüreksiz deyyuslar onları kucağımdan alıp köy meydanında yaktılar.
Gencin neden demesine kalmadan kadıncağız devam etti.
Kan davasıymış bunun adı kan davası adı batasıca kan davası..!
Babalarını da vurdular. Kaçtık kaçtık ama nereye kaçtıysak buldular.
Bu zülüm Müslümana revamı, gavur bile yapmaz böylesini.Teselli için mi bilinmez genç: ‘’ Nineciğim eminim ki kocan ve çocukların cennet bahçelerinde gelmeni bekliyorlardır.’’ dedi. Nine ahh keşke evladım yetmişime geldim. Azrail bir türlü benim canımı almadı. Bana kalan hatıratsa çakan kibrit parçası, bir kibrit parçası…

Üstad Necip Fazıl KısakürekSözcüklerin onun büyülüğünü anlatmakta kifayetsiz kaldığı büyük bir usta. Kalemin hakla kesiştiği nokta yani üstad Necip Fazıl Kısakürek…Benim penceremden Necip Fazıl’a bakacak olursak; Necip Fazıl’ın edebiyatımıza ve maneviyatımıza katkıları o kadar büyüktür ki her ferdimiz tarafından birkaç dizesinin ezberlenmiş olması muhakkak ki bunun en büyük göstergesidir. Bunun yegane sebepleri halkın davasını kendine dava edinmesi ve muazzam kişiliğidir. O şemseyndir (İki güneştir). İki güneş dememin sebebi edebiyatımıza ve toplumumuza ışık tutmasıdır.Bu ışık kaynağının Türk Edebiyat Vakfı tarafından 1980 yılında Sultanü’ş Şüara ünvanına layık görülmesi ve onun vizyonunu yüklenen milyonlarca insanın vizyonunu devam ettirmesi şemseyn olmasının en büyük delilleridir.O harflerin gizemli büyücüsü, o sözcüklerin genç hokkabazı, o cümlelerin vefalı yari, o hakkın gür sedası… Her kesimden insanın üstadı tarafsız olarak okumasını ve böyle bir güneşten faydalanmasını temenni ediyorum…