Ne oldu bu kasetlere.
Önceleri “teyp” sonraları “video” cihazlarıyla hayatımıza girmişlerdi. Gerçi şimdiki neslin hayatına denk gelmemiş de olabilirler, tam kestiremiyorum.
İnternette dolanırken denk geldiğim bir “ev hali” fotoğrafını incelerken, kütüphaneye dizilmiş kasetleri görünce aklıma geldi benimkiler.
Video kasetle ilgili bir kolleksiyon girişimim olmamışsa da ortalama bir kasetçiden daha fazla kasedim vardı o zamanlar. Çoğu yerli olmakla birlikte tonlarca kaset.
Küçücük şeylerden mutlu olabilen biz, göremez olduk yüzlerimizi aynalardan.Özlemlerim, sevgilerim yıllar öncesinden kalan.Kokuna hasret gülüşüne karanfiller dağıtan vazgeçtiğim hayata…Sevda yüklü trenler geçerken gözlerimden el sallayacakmışsın gibi şaşkın bakan yüzlerle çakışmak ve her biri senden farklı…Küçücük, minicik bir umuttu benimki…
Hüznü, sevgiyi, dostluğu, fedakarlığı içine alan o yürekteydi ellerim…Düştü kırıldı güzellikler bana kalan acı!Şimdi nefretin yakışmadığı bir çehre arkamda…Sesini duymak için bin bir bahane bulan, senin fark edemediğin, kirlettiğin tertemiz bir kalp avuçlarımda…kan ağlayan bir bebek gördün mü hiç?Annesini arayan , arayan….bulamayan, karalara bürünmüş bi bebek…Ağlayan sevda yüklü bi bulut.Şimdi ben bir bulut göklerde, giden günlerin ağırlığı üzerimde ama yitirmediğim bir sevgi o mavilikte…özlüyorum ve o özlenene ağlıyorum.Kaldır başını bak bir kez.Allah aşkına, göreceksin ıslanacak gözlerin benim için olmasa da benimle..Ama sen ağlama , sakın ağlama….
Elimin altındaki klavyeye dokunamıyorum, yorum dahi yazamıyorum. Bari sosyomata bir dalış yapayım, hayatın anlamını arayayım diyorum. Hıhhh, nafile. Onlara göre çok yaşlıyım. Sen harikasın, ben harikayım yetmiyor.
Ben ne zaman yaşlandım? Hep yaşlıydım, böyle doğdum. mahallenin bıçkın delikanlısı, ailenin komik çocuğu olamadım. Zaman bir yerde durdu, o yüzden yaşlı kaldım. Benim ifade etmeye çalıştığım yaşlılığın yaş ile alakası yok. Ruhla, ağırlıkla, zamanın akmamasıyla
Sevgilim başka bir adamı seviyorum diyerek, kapıyı çıkıp gittiği gün durdu, zaman. Zaman durmasa beni unuttuğunu kabullenmem gerekiyordu. Onun yerine zamanı durdurdum. Geri gelecek, herşey aynı şekilde devam edecek. Aynı kanapede oturup, aynı sigarayı içiyorum. Kül yine halıya döküldü.
