çağdaş edebiyatımızın bazı zamanlar kör noktalara düştüğünü düşünüyorum. benzer kurgular, aynı cümleler, cümle yapıları, kopyalanmış üsluplar… bu yüzden edebiyatımızın taze nefeslere ihtiyacı var.
genç yazar kahraman çayırlı’nın “hayat kadınları aldatmaz” isimli kitabını ilk elime alınca bunlar geçti aklımdan. bir de kitabın ismine takıldım: hayat mı kadınları aldatmıyor yoksa hayat kadınları mı aldatmıyor?
sonuçta bu bir ilk kitap ve en yetkin yazarların bile ilk kitapları sayısız hatayla doludur, bu sebepten ilk kitapları değerlendirirken biraz vicdanlı olmak gerek. elbette, “hayat kadınları aldatmaz”ın da ciddi eksiklikleri, bağlantı kopuklukları ve ani, sert geçişleri var. tabii bir de madalyonun diğer yüzü…
