Eveeet!.. Klasik bir vize haftasına daha girmek üzereyiz ve kendimde gördüklerimi dile getirmek isterim. Farkettim ki bu sıkıcı hafta yaklaştıkça ben o kadar büyük kaçışa geçiyorum. Hiç yapmadığım şeyleri büyük bir zevkle yaptığımı sanıp oturup ders çalışmak yerine unuttuklarımı, bayadır kullanmadıklarımı tekrar işleve geçiriyorum.
Uzun zamandır nette gezinmediğim halde sabahın köründen beri sanki internetle aramda Incantem büyüsü yapılmış kopamıyorum bir türlü. Bu bitince de odamı toplamaya başlarım. O bitince kitapları yerleştiririm kitapları yerleştirirken eski defterleri bulurum onları bulunca saatlerce bakar dalar giderim. Öğrenci psikolojisi denen bu vakay-ı vakvakiye beni daha da geriyor. Öylesine yaşayan bir insan olmuş gibiyim. Jamais-vu yaşıyorum da denebilir. Bildiğim yerlere yabancılık. Ben kendim değilim ki değiştim sanırım. Dönüştüm. Ama neye?
-Böceğe =)
Kendimle yüzleşmem gerekiyor. İtiraf edemediklerimi itiraf etmem bir şeyleri rayına koymam gerekiyor. Hayatımla iligili planlar yapmam lazım. Benliğim için bir şeyler yapmalıyım. Günü mü yaşıyorum? Günü de yaşamıyorum benimkisi günleri geçirmek. Onlarda ardlarına bakmadan geçiyorlar, bitiyorlar, yitiyorlar; yitiriyorum günlerimi. Her şey öylesine artık hayatımda…
Bu yazıyı da öylesine yazdım maksat nette geçirilen şu “önemli zamanı” arttırmak. Bir amacım yok, ders çalışmayı istemekten başka…
