Göz nezlem azmıştı. Bir şeye aşırı odaklanarak bakmam imkansızdı. Neyse ki ortam aşırı aydınlık değildi. Yine de herşeyin üzerinde kısa aralıklarla göz gezdiriyordum. Aynı zamanda bu kaşıntıdan kurtulamayacağımı bildiğimden; gözlerimi, normalde olması gerektiğinden daha seri kırpıştırarak, o anlık geçici bir rahatlama hissine kavuşmayı umuyordum belki ama, bu hareket de aşırı romantik, ne bileyim, bence çok salak bir hava katıyordu bana… Ona bakıp mütemadiyen gülümserken üstelik…
