sesimi kaybettim. en son beşiktaş – sakaryaspor maçında hatırlıyorum ne gür çıkıyordu.
bu gün bakkalda kola dolabının önünde bir kız vardı. “2,5 litre mi?” diye sordu. kafamı salladım. kolayı aldıktan sonra dönüp giderken “insan bir teşekkür eder” serzenişine “klörghv!” gibi bir hırıltı çıkarabildim ancak. sanırım suçluluktan ya da benim dolabın kapağını bıraktığımdan parmağı dolaba sıkıştı.
– durumumu bilseydi söylemezdi di mi cevat abi? – evet evet, bi tabii..
şimdi kartlar hazırladım “teşekkür ederim”, “benim yerime de imza atsana”, “saat 10 yönünde” gibi. yarın için çok umutluyum.
