bildirgec.org

Oldum olası arabalara ve araba kullanmaya merakım olmadı. Eşe dosta ayıp olmasın diye 18 yaşını doldurduğumda gittim ehliyetimi aldım. O gün bugündür, ne aileden birisiyle arabayı ben kullanıcam savaşına girdim, ne de yaşgünümde araba alın diye tutturdum. (Son iki senedir bana at alın diye yalvarıyorum ama onu alan da yok ya.)

Zaten ne olduysa ondan sonra oldu. Şimdiye dek ehliyeti sadece kimlik olarak kullandım.

İlk defa kullanmayı düşündüğüm bir ehliyetim oldu. Bu belgeyi artık karada değil denizde kullanacağım, çünkü Amatör Denizci ehliyeti aldım. Bundan sonra tek isteğim şöyle para biriktirip ikinci el araba fiyatına 6-7 metre bir kamaralı (tercihen mutfaksız ve tuvaletsiz) bir yelkenli almak.

Öyle Boro’lar gibi çok büyük hayallerimde yok, haftasonları gidiyim sıcacık çayımı içiyim, akşam içinde yatıyım ve liman sınırlarında şöyle bir turlayım. Hayattan çok birşey istemiyorum.

ehliyet almak için gerekliymiş: Sağlık muayenesine gittim. Kurs “Özel Huzur Hastanesi-Sağlığa dönüşen güvenli Yol” diye bir yerle anlaşmış. Aslında doğumevi galiba. Göz-KBB-Psşkşyatri ve ortopedi: 20 milyon fiks menü. Bir de kan grubu kartı: 3 milyon. Hastane ve kurs birlkte köşeyi dönmeye karar vermişler. Belki 50 kişi vardı ben oradayken. Bir odaya sokuyorlar. En yaşlı olan adamın özel masası var. Göz-cüymüş. Hocam hocam diyorlar. Öbür masada 3’lü grup. Fısıldayan adam çok komik, ağzını bir kağıtla kapatıp: Biraz eğlenmek ister misin? diye soruyor sandım önce!!Pardon anlamadım? Biraz yüksek sesle konuşun duyamıyorum. Adam bağırdı? Nerede çalışıyorsun? Levent’te. Onu sormadım hangi iş alanı…Neyse psikiyatristin sorusu daha düzgündü: Mesleğin ne? Sana ne! demedim tabii, kötü izlenim bırakabilirim jüri önünde. Ortopedist birkaç jimnastik hareketi yaptırdı, deve-pire oynadık. Neyse geçtik galiba sağlık sınavından. Ama karşısındakini insan yerine koymayan ve beni tanımadan bana sen diye hitap eden hastaneye gıcık oldum ki: Fazlasıyla