bildirgec.org

23 Mart 1981’de İstanbul’da doğan Aysun Kayacı, mankenlik, oyunculuk ve sunuculuk yapıyor. 15 yaşında mankenliğe başlayan Aysun Kayacı, fuarlarda stand görevlisi olarak çalıştı. 2000 yılında oyunculuğa adım atan Kayacı, Zehirli Çiçek dizisinde rol aldı. Oyunculuk serüvenine 2005 yılında Çat Kapı, 2006 yılında Doktorlar ve son olarak 2007 yılında Sessiz Gemiler dizisinde rol aldı.

Bu yazı kesinlikle gerçektir, kesinlikle kurmaca değildir. Belki dertleşmek istiyorum belki şikayet etmek istiyorum ya da ne yapacağımı şaşırdım bende bilmiyorum…

Annem rahatsız bu aralar, ciddi birşey değil belki de ama ellerini kullanamıyor şu anda. Felç değil, ama kilitlenme var, taş gibi kaskatı elleri, ve çok acıyo canı…Teşhis doktorlarımızın süper becerikliliği yüzünden konulamadı hala… Şimdi yeni doktor yeni hastane arıyorum…

Daha önce Çapada Romatoloji bölümünde olan anneme romatizma ilaçları diye kullandığımız ilaçları için bir tanıdığımız (sağlık sektöründe kendileri) ağrı kesici olduğu söylendi, ciddiye almadık doktor vermiş devam edelim doktoru kadar iyi bilemez dedik,sonra anneciğim elinde kaşıntılar başladı, doktora sorduk ilaçlar yapmaz dedi, devam ettik,kaşınıt arttı, damarlar kızarmaya başladı,ve en sonunda olan oldu, annemin elleri taşa dönüştü resmen, kitlendi kaldı. Çapadaki doktora ulaşmamız, randevu almamız mümkün değil! Kadıncağız ellerini kullanamıyor! Hemen doktor arayışına girdik , doktor tandıklara anlattık, ortopediye götürün dediler.Adını vermekten çekinmiyorum Medical Park’tan randevu aldık…

Alan adı kayıt ve barındırma hizmet sağlayıcısı Go Daddy henüz birkaç gün önce 29 Nisan‘ı Web geliştiricileri Günü olarak ilan etmiş.

İnternetin gelişimindeki en önemli rolün Web tasarımcıları ve geliştiricileri tarafından üstlenildiği kuşkusuz apaçık ortada. İşte bu noktada firmalar ve ajanslar açısından iyi bir web tasarımcıya sahip olmanın önemine dikkat çeken GoDaddy yetkilileri bir yayın organında şu demeci vermiş;

http://beyn.org/boyle-dusuncelerim-var/turk-dizileri-kaybetmeye-mahkumdur/

Bu zamana kadar kiminle karşılaşsam,sağlık muhabbeti açılsa,doktorlar tartışılsa insanların Türk doktorlarına güvenmediği hissi uyanır bende…Son bir yıldır farkettiğim birşey var.Ve güven eksikliği duyan bu insanların yanıldığı bir nokta var.
Ülkemizde sağlık sektörü çok gelişmemiş olsa da,son teknoloji araç-gereçler heryerde bulunamasa da benim dikkatimi çeken bir husus var.
Yurtdışında ilk yaşamaya başladığım senelerde pek fazla sağlık sorunu yaşamamıştım.Doktorlarla,hastanelerle hiç bir işim olmamıştı.Doktorlar üzerine düşünmemiştim de hiç daha önce.Birgün yeni tanıştığım birinin bir takım sözleri beni şaşkınlığa uğratmıştı.”Bunlar Türkiye’yi ne sanıyorlar” düşünceleri üşüşmüştü beynime.
Kendisi Türktü ama yurtdışında doğmuş büyümüş,bulunduğu ülkenin vatandaşıydı.Tatillerde Türkiye’ye gidip denize girmek dışında pek fazla bildiği yoktu ülkesi hakkında.Yine tatil zamanı yaklaşmıştı ve kız kardeşi ameliyat olmuştu.Dikişlerinin alınması gerekiyordu.Türkiye’ye gidecekleri için orada aldırılacaktı dikişler.Arkadaş kafası karışık bir vaziyette yanıma geldi,biraz da korkmuş,endişelenmiş,benim Türkiye’yi iyi bilmem,orda doğup büyümüş olmam dolayısı ile kafasındakileri bana sorma gereği duymuştu.
“Ablam ameliyat oldu,biliyorsun.Tatile gideceğiz.Ama endişeliyiz.Acaba Türkiye’de hastanelerde dikiş almayı biliyorlar mıdır?Sen mutlaka bu konu hakkında biliyorsundur diye sana sormak istedim”
Şaşkınlık içindeydim ben bu sözler üzerine.”Hayır.Türkiye’de hastalar fazla ameliyat edilmez.Arada bir doktorlar canları isterse ameliyata kalkışırlar sadece.Ameliyat edilen hastanın da dikişleri alınmaz.Çünkü dikiş almayı bilen hemşireler,doktorlar yoktur Türkiye’de.O kişi dikişleriyle yaşar gider.Ölen ölür,kalan kalır.Biz böyle bir ülkeyiz işte”demek geçti içimden ama kendimi tuttum.”Merak etme alıyorlar tabi ki”diyebildim sadece.Onun kendi ülkesinden bir haber haline mi yansam,ağzımı açıp neden bir kelime söylememiş olmama mı yansam bilemiyorum vallahi.O zamanlar doktorluk bir işim olmadığı için,herhalde bu ülkenin doktorları çok bilgili,çok iyi,şıp diye iyileştiriveriyorlar diye düşünmüştüm.
Aradan zaman geçti.Doktora gitmem gerekiyordu.Bir sağlık problemim vardı.Ciddiydi gerçekten.”Görelim bakalım,bu kadar övülen doktorların becerisini”edasıyla randevu alarak bir doktora göründüm.Şikayetlerimi dinleyince yüz ifadesi beni ürkütmüştü.İlk defa bir doktorun hastası yanındayken bu şekilde davrandığını gördüm.”Çok ilginç”dedi “İlk defa duyuyorum,ilk defa görüyorum.İlaç verdi,”Kullan,gel” dedi.Tahlil yaptı.Anlamadı.Başka doktora gittim bir çare bulmak hevesi ile.Ona gidene kadar bir şikayetim daha olmuştu.Şikayetlerimi anlattım.İki tane ayrı ayrı ilaç verdi.Biri ilk şikayetim için,diğeri ikinci şikayetim için.”İki hafta kullan,tekrar gel” dedi.Eczaneye gittim ilaçlarımı almak için.İlaçları içerde üretmeleri gerektiğini,biraz zaman alacağını söylediler.İlaçları aldım.Kutuları o kadar birbirlerine benziyordu ki,ya karıştırırda yanlış kullanırsam diye düşündüm.Başladım kullanmaya,doğru kullandığımı ümit ederekten.Hiç bir değişim olmadı.Tekrar doktora gittim.”Büyük kutuyu bunun için,küçük kutuyu da şunun için kullandın değil mi?Hiç faydası olmadıysa bir de tam tersi yap kullan ve tekrar gel”dedi.O an ilaçları yanlış kullandığımı farkettim.Ama ne de olsa doktor bana bir de tam tersi kullanmamı söylemişti.Bunlar nasıl ilaçlar ki böyle,tam tersi de kullanabiliyoruz.Yan etkisi filan yok mu?Şaşkınlıkla çıktım doktordan.Eczacılıkta okuyan birini tanıyordum.İlaçların içeriklerine baktık.Vazelin filan vardı.Bir şaşkınlık daha.Vazelin doktorun bile anlayamadığı,ilk defa gördükleri bir hastalığı nasıl iyileştirebilir.Sonra ögrendim ki,buralarda doktorlar hep bu tür yöntemler kullanırlarmış.Ağır ilaçlar vermeden.Hafif hafif.Bir de doktorun şu sözleri aklıma iğneyle kazınmıştı sanki.”Kitaplara,ansiklopedilere baktım.Seninkine benzer birşey bulamadım.”O zaman niye tıp okudun diye sormak geldi içimden.Kitapla ansiklopediyle olacak iş olsaydı,ben de kitaplardan bakarak çözüm bulurdum kendi derdime.
Karar verdim.İlk tatilimde Türkiye’de bir doktora gideceğim.Hastalıkları kitaplardan bulmaya çalışan doktora ne güvenirim,ne de kendimi emanet ederim.Türkiye’de dikiş almayı biliyorlarmıymış…Alasını biliyorlar ya alasını.Canım türk hekimleri artık sizleri çok seviyorum.Bütün doktorlarımıza saygılar sevgiler efendim.