bi gökyüzüne bakıyor gözlerim sonsuzluğuna duruluğuna..
kendinden emin oluşuna..
yağacaksa yağar o
açacaksa açar.
bellidir hani semadır o.
bi de tam aşağısına bakıyorum..ta kendisine işte, o’na..
o dipsiz derya’ya..
dupduru güzelliği karşısında etkileniyorum önce
hazırlanıyorum dalmaya derinlerine
önsözümü okutuyorum kendi ellerimle
içindeyim şimdi ama kayıyor ellerimden.
anlamıyor, korkuyor bedenimde kurumaya..
her defasında bir daha deniyorum
ama nafile akıyor ellerimden göz göre göre..
bulmak istemiyor yolunu kader çizgisinin..
ben yine de gözlerim açık en sevdiği haliyle minik minik,
masumca bakıyorum bana hayat verişine..
ama engel olamıyorum inişime.ona da ulaşamıyorum serüvenimde..
avuçlasam olmuyor , sarsam olmuyor..
hep bana kalan sonunda hafif bir ıslaklık ya da bir damla yetinmek…
dipsiz bir derya işte
Aşk’a adını veren o ulaşılmaz tılsım
kuytularında kaybolacak
ama artık çok geç olacak….
