bildirgec.org

Çaya davet edilmiştim akşam üzeri. Pisboğaz arkadaşım gelirken birşeyler almamı, atıştırırken çene çalmanın daha eğlenceli olduğunu söylemişti. Akşam akşam ulaşım aracı derdine düşmeyeyim diye annemden yalvar yakar arabasını aldım. Ehliyetimi alalı dört ay bile olmadı ancak araba kullanırken nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretim oluyor, hızlı kullanmayı seviyordum ve kendime güveniyordum. Direksiyona yapışarak giden kadınlara da çok sinir oluyordum. Bugün kendime güvenimi sarsan birşey oldu.
Arkadaşın midesine hizmet edebilmek için kuruyemişçinin önünde duracaktım. Nasıl olduysa kaçırmışım. Yan sokağına sapar oraya parkederim diye düşündüm ve daldım sokağa.Sanırım bir eğlence filan vardı ve sokakta her zamankinden fazla park edilmiş araç duruyordu. Sadece bir araba geçecek kadar yer mevcuttu. Karşıdan mavi bir araba geliyordu. Birden ben ondan önce geçebilirim hissine kapıldım( geçecegim yerden sonra yol genişliyordu) ve diğer arabaya yol vermeden devam ettim. Aksi gibi o da devam etti. Ve dar yerde burun buruna gelmiştik.Biraz arkaya doğru gitsem ve yana çekilsem o geçebilirdi.Geri vitesi taktım. Direksiyonu sağa kırdım.Arabanın arkası sağa doğru çekilince vitesi bire takıp öne gitmeye başladım sözde arabaya yol verecegim. Ama o da ne? Nasıl olduğunu bilmediğim bir şekilde dışarda kalıyorum. Bir hamle daha yaparak tekrar direksiyonu kırdım ve arkaya doğru gitmeye başladım. Ohooooo arkaya sokağa sapan bir sürü araba sıralanmıştı bile. Elimi çabuk tutmalıydım. Ve ikinci hamlemde de başarılı olamıyordum. Yeterli boş alanı elde edemiyordum bir türlü. Gittiğim ehliyet kursuna lanetler okuyarak( çünkü herşeyi kurallı öğretiyorlar ve insan mantığını kullanmayı unutuyor.Ezber olarak yapılıyor. O ezberden bir işlem eksik yapıldığında işte böyle arabanın kıç tarafı açıkta kalıyor.) bir deneme daha yapmaya karar verdim.Yapmam gereken şey neydi? Neyi eksik yapıyordum da arabanın bir tarafı açıkta kalıyordu. Hatırlayamıyordum eksik olanı o anki stresten. Üçüncü denememde de başarılı olamayınca mavi arabadaki şahıs kibar bir ” gel, gel” işareti yaparak arka arkaya gitmeye başladı. Ve ben de kurtuldum o kaostan. Tam o anda hatama yanmaya başladım. Offf rezil olmuştum:( Yapmam gereken; geri vites, direksiyon sağa, biraz git, sonra düzle, ve öne doğru git. Sadece bu kadardı. İşte bu şekilde ezberden öğrenmiştim, mantığımı kullanmayı unutmuştum ve çok çok aptal bir hata yapıp rezil duruma düşmüştüm:(:(:(
Şimdi bu erkekler ne kadar kadınların araba kullanamadığını düşünse birşey diyemem. Halbuki ilk ehliyetimi aldığım zamanlarda ne de güzel park yapabiliyordum. Çünkü ezberim tazeydi:( OFFFFFFFF OFFF REZİL OLDUMMMMMM:(:(
Sonra düşündüm bu hatayı İstanbul’ da yapsam ne olurdu diye. Herhalde kornaya basa basa bütün parmaklarındaki enerjileri tüketirlerdi bekleyen insanlar.

Hafif’in sayfasında onun bana ilham verip yazdırdığı çoğu yazı birikmiş. Onun için aldığım özel kutunun içinde gittiğimiz filmlerin bizde kalan bilet kısımları, İLK AYLARIMIZDA bana yazıp verdiği aşk notları birikmiş…Yatağımda onun kokusu birikmiş, ben çarşafları değiştirememişim sırf bu yüzden. Evimde elinden bırakmadığı televizyon kumandasının üzerinde parmak izleri birikmiş, ben dokundukça onu hatırlamışım..
Çekidek kabukları birikmiş tabakta, demek ki biz eğlenceli bir gece geçirmişiz, demek ki film izlemiş bir de yanında çay demleyip içmişiz.. Bilgisayarımın çöp kutusunda onun şirketine yollamak için yazdığı notlar birikmiş. O yazıp yazıp çöp kutusuna atmış bunları, ben ise hep ‘geri yükle’ yapmışım, masaüstüme getirmişim herşeyi.. Teknoloji bile O’nu biriktirmeme yardım etmiş..
Onun bana aldığı ayakkabının üzerinde toz birikmiş, ben de hemen temizlemişim çabuk eskimesin diye, daha çok giyip onu daha çok hatırlayabileyim diye..
Ve kalbimde kocaman bir sevgi birikmiş.. Bundan ötesi yok demişim kendi kendime..
Bu sefer birikenler güzel olsa da yine de içimde bir parça hüzün yokmu sanıyorsunuz? Sırf onu bir gün kaybedeceğimi düşündüğüm anda oluşan…