Nokta koyuyorum O’na…
sonra bir kaç satır boşluk…
dönüp bakıyorum, nokta değil virgülmüş asıl koyduğum…
Öyle sevmişim ki kalmamış ne gururdan ne huzurdan eser…
cadde cadde sokak sokak anılarımızın yer aldığı bu koskoca şehirde her saniye yeni baştan ölüyorum sensizliğimle…
O ise bilmiyor nasıl acı çektiğimi, nasıl perişan, paramparça ettiğini…
ne gitmeme razı ne kalmama…
zorda olsa kovdum gönlümden, yarası kaldı en sonunda…
en solumda…
